Jeroen ThysFrisgroen lentegekriebel stimuleert de feromonenproductie bij de medemens. Mijn gelukgsgevoel wordt na zilte winterdagen gekieteld door de start van het nieuwe klassiekerseizoen terwijl de klokken van paasmaandag het veelbelovende octaangetijde inluiden. De Drivers Challenge van een klassiekerclub die me genegen is, roadtripte tot net over de Franse grens – via heuvel en dal, over slingerend asfalt. Langs stoeploze straatjes die naar gekasseide dorpspleinen leiden met evenveel cachet als Amélie Poulain’s fantasie. Met open roads die de toerenteller rood kleuren. En beter wetend dan de toeristen door de apex pas laat in de haarspelden aan te tikken, gehandschoend anticiperend op amuserend overstuur. Zalige Zucht.
Maar nog eerder dan dat ik paaseieren had geraapt, deed de Legend Boucles de Spa bevroren tenen vergeten in de sneeuw. De Legend is de eerste klassiekerrally van een nieuw jaar. Iets om naar uit te kijken. De katalysator die uit de winterslaap doet ontwaken. En de garagepoort wijd open zet.
Klassiekerrally’s zijn al even prikkelend als de voertuigen zelf. Ze laten zich uitdagend navigeren met (on)gemeterde bol-pijl, ingetekende kaart of visgraat, door de steeds heser klinkende stem van de co en diens afwisselende blik op roadbook en tripmaster.
Voor de DRIVRs sterken regularity’s de armspieren, scherpen ze de concentratie. Maken ze hoofden tegelijk vol en leeg. (Ont)spanning.
Toeschouwers worden bij het aangroeien van de vier-, zes- of soms meer cilindersymfonie (vijf- voor de Audi Quattro fans) toejuichers. (Al zouden enkele garnaalbreinen uit het publiek van de Legend ieders plezier bijna hebben bedorven door veiligheidsborden te negeren of door te denken dat rallyrijders stoppen voor overstekende voetgangers al was het de Leuvense Bondgenotenlaan.)
Naar de buitenkant schijnende mistlampen verlichten de berm tijdens avond- en nachtetappes. Verstralers helpen het zicht op oneindig te zetten. Het kaartleeslampje verheldert het oriëntatievermogen binnen in de wagen. Medewerkers en serviceteams zijn de goede zielen die mens en klassieker gaande houden.
Regelmatigheidsritten bieden uitdagingen legio. (Zoveel zelfs dat een eigen team in voorbereiding is, maar ssst!) Of hoe opspattende sneeuw goesting deed krijgen, die eerste eigen rit in contrasterend stralend lenteweer intenser deed beleven, gedachten liet vloeien. Al hebben de beelden weinig woorden nodig, zeg nu zelf.
Zalige Zucht.
[Foto’s: Ken Divjak]