Bert ClaesVele autogekke fotografen trekken met hun camera naar het circuit om beelden te maken vanuit de publiekszones. Het is dan ook de perfecte leerschool. De metershoge veiligheidshekken maken het opzet niet gemakkelijk. Maar als je genoeg ambitie koestert mag dat geen probleem zijn. Daarom zie je ook dikwijls geaccrediteerde fotografen die zich in het publiek mengen.
Je moet een andere aanpak hanteren van achter de veiligheidshekken, maar het is een kwestie van creatief te zijn en het maximale uit je positie als toeschouwer te halen. Het is zelfs perfect mogelijk beelden te maken waar je niet van kan zeggen of ze van voor of achter de hekken genomen zijn. Zolang je maar optimaal gebruik weet te maken van de pigeon-hole’s en kleine openingen in den draad. Als toeschouwer heb je quasi geen nadeel om portretten, details en omgevingsbeelden vast te leggen. Doch is het opvallend hoe weinig mensen de moeite nemen om dergelijke foto’s te maken.
In 2019 heb ik het noodgedwongen rustiger aan moeten doen. Maar de drang om races te bezoeken (als toeschouwer weliswaar) is nooit helemaal verloren gegaan. Een stapje terugzetten is nooit plezant. Maar achteraf gezien was het een leerrijke ervaring om terug vanuit de publiekszone te opereren, daar waar iedere fotograaf met dezelfde kansen aan de dag begint. De (soms te korte) bezoeken aan de 24 uur van de Nürburgring, de 24 uur van Spa, en de ADAC-GT in Zandvoort hebben geleid tot een selectie beelden die ik jullie dan ook niet onthouden wil. En weet inspireert het ook iemand van jullie om aan ‘de verkeerde’ kant van het hek aan de slag te gaan. Enjoy!
