ShootOut: BMW M135i Hatch vs. BMW 1M Coupé

Historisch gezien is er niets mis met de nomenclatuur van M Performance. Vooraleer BMW’s Motorsport-afdeling haar tanden in de E28 M5 zette, sprenkelde ze immers goudstof over vaak vergeten modellen als de M535i en M635CSi, om pas anno 1988 op de gekende letter-cijfercombinatie over te stappen. De nieuwe M135i hoeft dus niet d’office een pseudo-M te zijn, maar voor de zekerheid hebben we toch even een 1M gecharterd…

En dat is exact wat BMW liever niet ziet gebeuren, zo’n vergelijking tussen een een echte M en een M Performance. Zelf vinden ze die laatste namelijk ‘een sportieve wagen die overtuigt met een uitstekende verhouding tussen vermogen en verbruik‘ beter dan out & out DRIVR. Onze redenering: iemand die 45.000 euro aan een sportieveling te spenderen heeft (de M135i start bij een scherpe 40.999 euro maar geen enkel exemplaar verlaat de fabriek optieloos), die gaat snel merken dat hij daarvoor een occasie-1M heeft – met twintig paarden meer uit een gelijkaardige Reihensechser.

Gelijkaardig maar niet identiek: de 1M gebruikt een dubbel geblazen versie van de N54 zes-in-lijn drieliter met 340pk en 450Nm (vanaf 1.500t/m), de M135i een N55 met één enkele twinscroll turbo voor 320pk en 450Nm (vanaf 1.300t/m). Belangrijkste voor jullie is dat beide krachtcententrales oerend hard sleuren vanaf 1.500 omwentelingen, en niet meer afgeven tot aan de begrenzer. De subtiele verschillen zitten hem in de krachtontplooiing; de 1M heeft een fractie van een seconde bedenktijd nodig om daarna echt kaboem te doen, de M135i werkt zo lineair dat een oldskool turborijder een knoert van een atmosferisch blok verwacht. Beide zijn dermate elastisch dat je je afvraagt waarom er zes versnellingen voorhanden zijn, of 7.000 toeren…

Installeer je in de cockpit en het is opnieuw de M135i die de natuurlijkere indruk maakt. Daarvoor tekent een stoelopstelling die zelfs NBA-spelers tollereert, waar de verrassend saaie exemplaren van de 1M te hoog opgesteld staan. Ook de plastiekproef gaat met verve naar de nieuwere F20, wat nog maar een bewijst dat BMW er zich met het 1M-interieur snel vanaf heeft gemaakt – op het gestikte alcanatara van het dashboard na. Extern is het gelukkig omgekeerd; de 1M heeft (zelfs op wintervelgen) de beste stance sinds de Delta Integrale, terwijl ‘onze’ M135i gemakkelijk voor een 116d aanzien kan worden. Zowel in sleeper– als in tuningszin.

De kentering komt er vanaf de eerste draai aan de dikke sportsturen. Want zelfs met instelbare assistentie via de Eco/Comfort/Sport(+) knop kan de M135i zijn binaire karakter niet verbergen, laat staan versus de analoge setup van de 1M – ook al is die standaard uitgerust met de snelheidsgevoelige Servotronic-functie die wij overbodig achten. Resultaat: de 1M stuurt met gevoel, de M135i niet – ongeacht het feit dat beide op winterbanden staan. Verplicht trouwens, want 500Nm in overboost is gewoon teveel voor twee achterbanden in winterse omstandigheden. Een flikkerend tractiecontrolelampje in derde is dan ook een vaste waarde van oktober tot april, tenzij je de hele elektronicawinkel uitschakelt. En dat kan in de beste BMW-traditie op alle twee.

Gezien de korte wielbasis van de E82/F20 is de 1-Reeks geen natuurlijke drifter, gezien het monsterkoppel van de drieliter natuurlijk wel. En dan komt het erop aan wat er tussen de achterwielen zit. In het geval van M135i, een elektronisch brein dat de sperwerking via de achterremmen simuleert. In het geval van de 1M, een heus M-diff zoals geleend van de atmosferische M3. In de praktijk betekent dat: de M135i laat zich geheid dwars zetten, maar verhoogt de bochtensnelheden daarbij niet. Het M-diff van de 1M (een mechanisch LSD met elektronische sturing en tot 100% sperwerking) laat zich even snel verleiden, maar weet daarbij extra tractie te creëren om de wagen sneller uit de bocht te katapulteren. Moeilijker om onder de knie te krijgen wegens een snellere break-away, maar des te lonender als het lukt. De remprestaties hebben we niet kunnen vergelijken (die van de M135i waren eraan, onder de 1M zaten gele Pagids), maar qua demping filtert de F20 veel beter dan de stuggere E82. Schakelen doen ze allebei prima dankzij gelijkaardige zesbakken met relatief korte slag.

Op de keper beschouwd komt BMW zijn belofte dan ook na met deze M Performance: een sportieve wagen met een goede balans tussen ballistische prestaties en een meer dan aanvaardbaar testverbruik van 11,9l/100km. En toch zouden we de M135i niet in deze configuratie aanraden. Wie een mildere M verkiest, wil namelijk een product dat geen toegevingen vraagt naar dagelijks (winter)gebruik toe. Daarom lijkt de vierwielaangedreven M135i xDrive met achttrapsautomaat en stuurflippers ons een betere match voor het digitale karakter van de F20. Walg je als purist van die woorden in een BMW-context, dan duik je gewoon in de zoekertjes van de 1M – of wacht geduldig af tot de M2 ten tonele verschijnt.

[Foto’s: Jeroen Peeters & Ken Divjak – Met dank aan DRIVR Steven]

BMW M135i Hatch

BMW 1M Coupé

Weggecijferd

Verdict

BMW M135i
BMW 1M Coupé