Bert ClaesVoor zij die het zich nog herinneren: in 2016 trok ik -gewapend met een camera, een luchtmatras en een dosis goede moed- richting de Ardennen om de 24 uur van Spa vast te leggen. Ik had hier al eerder uithoudingswedstrijden -zoals het FIA WEC- gefotografeerd, maar die duurden maximaal zes uur en gingen altijd gepaard met mooie weersomstandigheden. Toen ik zaterdag onder een stralende zomerzon aankwam, had ik dan ook geen flauw benul van hetgeen me te wachten stond. Je verwacht natuurlijk wel dat het zwaar gaat worden, maar het is veilig om te zeggen dat ik de 24 uur aanzienlijk had onderschat.
De mensen zien vaak alleen maar de plaatjes verschijnen, en romantiseren het idee dat circuitfotografen de mooiste job te wereld hebben. Natuurlijk is het een privilege om zo dicht te mogen komen, maar het is er wel eentje waar hard voor moet gewerkt worden. Het is niet omdat je nu achter de vangrail mag staan, dat elke foto die je neemt automatisch goed is. Als persfotograaf ben je dan ook voortdurend op de been -met een tas van 10 kg op de rug- zoekend naar een volgende plek om de camera op te stellen. Dat is afzien, want Spa is groot, zit vol niveauverschillen en lijkt soms een eigen weersysteem te hebben.
Je lichaam krijgt er dus zwaar van langs, en het is niet dat een uurtje slaap in een krampachtige positie daar veel aan gaat helpen. Voor je het weet is het weer tijd om terug richting circuit te trekken, want de zonsopgang is één van de mooiste momenten van de hele wedstrijd. In 2016 zat het weer echter tegen, en dat is best een teleurstelling op dat moment. Zeker als je weet dat er nog zo een 10 uur wedstrijd te gaan is, terwijl je lichaam er al lang genoeg van heeft. Wanneer op zondag dan eindelijk de champagne vloeit, voelt het een beetje alsof je zelf gewonnen hebt.
De beelden die je op het scherm ziet passeren, zijn dus alles behalve voor de hand liggend. Het is met dat idee in het achterhoofd dat Jamey Price -één van’s wereld meest gerenommeerde motorsportfotografen- vorig jaar naar Spa-Francorchamps trok. Met een cameraman aan zijn zijde, beleefde de Amerikaan zijn eerste 24 uur van Spa, en net als bij mij, kon niets of niemand hem voorbereid hebben op de Ardeense uithoudingsklassieker. Geniet van de documentaire en vergeet ook zeker niet de beelden te bekijken op Jamey’s blog!