Stijn Braes
Het alom bekende Festival of Speed te Goodwood behoeft hier nauwelijks introductie, DRIVR was er al eens achter de schermen bij én was ook eens aanwezig op uitnodiging van Ford. De editie 2019 kondigde zich alvast aan met véél zon en meer hoogtepunten dan ooit tevoren.
Voor mij persoonlijk, als vaste gast van de klassieke events – Goodwood Revival en Members Meeting – op het oude circuit, zou het dit jaar een eerste keer FoS worden. Toen Gijs van Lennep me eind vorig jaar wist te melden dat er een viering zou plaatsvinden rond 50 jaar 917, kwam dit evenement echter meteen op mijn kalender te staan. Maar dat was niet de enige viering die er plaatsvond; 125 jaar racerij dankzij Mercedes-Benz, 70 jaar racen met Aston’s op Goodwood, 50ste verjaardag van Michael Schumacher, 100 jaar Bentley, ohja en -wat ondergesneeuwd onder al dat spektakel – ook 100 jaar Citroën. Zeg nu nog dat het leven – op Goodwood Estate – geen feest is?
Overdonderend succes
Circa 200.000 bezoekers mag dit vierdaags festival tegenwoordig verwelkomen. Daarmee wordt het niet alleen steeds populairder bij het grote publiek maar eveneens bij autofabrikanten. Enerzijds sta je dus, zeker op zaterdag, rijen dik aan de heuvelklim. Maar anderzijds brengen de fabrikanten, die steeds vaker autosalons links laten liggen voor dit soort events, in full force hun nieuwe speeltjes mee naar FoS. De Porsche Taycan, toekomstige Defender, 2020 911 RSR, R8 LMS GT2, Ford GT MKII, enzovoort, allen waren ze aanwezig of werden ze zelfs voorgesteld op Goodwood.
Daarenboven, met De Tomaso zagen we zelfs de heropleving van een dood gewaand merk. Een snuifje Ferrari ‘Glickenhaus’ Ferrari P4/5, een carbon monocoque chassis van Apollo en een hele voorraadkast koper van bij Infrabel et voilà daar is de P72.
Waar eerst kijken?
Maar gelukkig is er meer dan enkel de heuvelklim en die paddocks vol sportwagens en circuittijgers van vroeger en nu. Om klokslag 13u was er bijvoorbeeld dagelijks een spectaculaire airshow die tevens de hemel in de Britse driekleur kleurde. Voeg er nog ‘Land of hope and glory’ en vuurwerk aan toe en het was meteen duidelijk waarom al die Astons post gingen vatten aan het landhuis van de Duke of Richmond – Alhoewel het ironisch is om ‘Wider still and wider shall thy bounds be set‘ te horen tijdens de viering van een Brits kroonjuweel dat in buitenlandse handen is gevallen…
Maar wacht er is nog meer en nog leuker spul. Wat te denken van een ritje meemaken rond een driftparcours in een F-type? Het allerbeste bevindt zich echter in hogere sferen. Goed halverwege de klim – van bijna 100 meter hoogteverschil – is er een offroad parcours waar buggy’s en aangepakte Defenders letterlijk kunnen springen van plezier.
Nog verder hogerop, tussen de verkoelende bomen en weg van de meute die opziet tegen de ‘bergwandeling‘, is er een schitterend rallyparcours. Hier kunnen de Quattro’s, Escorts en Stratossen zich geheel uitleven. De ondergrond is krijtachtig en daardoor bijna glad gepolijst na enkele uren rallyrijden, wat de nodig slides en spektakel oplevert. Een meesterlijke opvoering die je als toeschouwer vanop de eerste rij kan beleven.
No sound but the wind
Supercars die een heuvel opknallen, het klinkt als audiovisueel spektakel. Echter, het geluid van nieuwe wagens begint desastreuze proporties aan te nemen. Niet alleen de elektrische wagens kwamen fluisterstil voorbijknallen, ook de moderne benzineslurpers zijn veelal gemuilkorfd. De Toyota Supra, of erger nog de Mini Works GP, ze laten een bijna doodse stilte na. Zelfs de McLaren Senna GTR wou het publiek even verwennen met wat revs maar werd meteen overstemd door de atmosferische V10 van een achterliggende Lamborghini Huracán Evo.
Dat je ook in alle stilte stof kunt doen opwaaien bewees VW wel met de ID.R. In tegenstelling tot vorig jaar, slaagde Dumas er dit jaar wel in om met de elektrische VW onder het 20 jaar oude record van Heidfeld in de McLaren te blijven. Indrukwekkend, alhoewel het interessant zou zijn om een hedendaagse F1-wagen de berg op te zien knallen. Volgend jaar dan maar?
