Bert Claes
Het begon mid jaren ’90 stilaan een traditie te worden bij Williams: piloten die het net het WK binnen hadden gehaald, werden aan de kant geschoven voor het daarop volgende seizoen. Na Nelson Piquet, Nigel Mansell en Alain Prost, mocht Damon Hill als regerend kampioen afzwaaien eind 1996. Een -op zijn minst gezegd- verrassende keuze, maar al even verrassend was diens beslissing om het kwakkelende Arrows-team van Tom Walkinshaw te vervoegen voor 1997.
Uiteraard had Hill als regerend kampioen de nodige voorstellen op tafel liggen. Zowel McLaren, Benetton als Ferrari hadden een contract voor hem klaar liggen, maar geen van allen stelde zich bereid de financiële eis van de wereldkampioen in te willigen. Hoewel Hill misschien wel een tweede WK-titel had kunnen halen met één van deze renstallen, koos hij voor de centen van Walkinshaw. Het Arrows team bestond inmiddels al 20 jaar, maar had tot op dat moment nog nooit een merkwaardig resultaat weten neer te zetten.
Ook met de huidig wereldkampioen aan de inputs, kon Arrows in 1997 niet meteen potten breken. De wagen produceerde te weinig downforce, de Yamaha motor was onbetrouwbaar, en Bridgestone was nog onervaren als F1-bandenleverancier. Na enkele desastreuze resultaten, kwamen de eerste punten binnen in de GP van Silverstone. Hill begon te wagen beter te voelen, Bridgestone begon een steeds betere band te ontwikkelen, en Yamaha kwam met een update van hun motor.
In Hongarije kwamen al die ontwikkelingen samen, en verbaasde Hill vriend en vijand door een onwaarschijnlijke derde chrono in de kwalificatie neer te zetten voor Arrows. De Brit startte de race met het mes tussen de tanden, dook als tweede de eerste bocht in, en verschalkte zelfs Michael Schumacher voor de leiding. Zijn vervanger bij Williams, Heinz-Harald-Frentzen, had de beste pitstop strategie, en lag halfweg de wedstrijd ruim aan de leiding. Uiteindelijk moest Frentzen opgeven nadat de vulmond van zijn brandstoftank was los gekomen.
Dit voorval bezorgde Hill een zeer comfortabele leiding van 35 seconden over Jacques Villeneuve. Met nog enkele ronden te gaan, begon Hill’s Arrows echter snelheid te verliezen door een technisch probleem. Iedereen zat op het puntje van zijn stoel, toen de laatste ronde in gezet werd door de Brit. Zou Hill nog net genoeg tempo kunnen houden om de inlopende Villeneuve achter zich te houden, en zo een historische zege te boeken voor rode lantaarn Arrows? Ik herinner me nog levendig hoe ik het destijds als 13-jarige F1-fan bijna niet meer kon houden van de spanning, want het zou een kwestie van meters gaan worden.