Stijn Braes
Revival wordt al lang gezien als onze jaarlijkse octaanhoogmis. Waar de fraaiste klassiekers, beste rijders, Britse flair en een gemoedelijke sfeer elkaar ontmoeten. Die Britse locatie brengt weliswaar natte ongemakken met zich mee…
Goodwood probeerde nochtans om met de nodige smaakmakers er een topeditie van te maken. Denk aan massa’s VW-busjes, een ode aan Jim Clark -inclusief schapen on track- maar vooral toch ook Loti die zelfs vanuit de States kwamen ingevlogen. Want jawel, ook de Lotus 38 was er waarmee Clark én Lotus de Amerikanen op eigen bodem bij de Indy 500 van ’65 versloegen en aantoonden dat de motor echt wel beter achter de (top)piloot zit. Zo mogelijk nog indrukwekkender was de viering van Alfa Romeo, ongelooflijk toch dat een merk met zo’n rijke geschiedenis van fraaie én performante sport- en racewagens nu nog amper potten weet te breken in de verkoop. We kwamen dan ook ogen tekort in een rode zee, niet alleen van koetswerkkleur maar ook van de kenmerkende lampenkappen. Met name op Le Mans waren Alfa’s van voor WOII makkelijk te herkennen zijn aan deze rode lampenkappen, die niet alleen voor bescherming zorgden maar het tevens ’s nachts voor de mecaniciens duidelijk maakten dat er een Alfa in aantocht was. Een trotse eigenaar toonde ons vervolgens zelfs dat deze lampen ook destijds al in de hoogte verstelbaar waren.
Niets dan lof dan? Nee, niet meteen. We missen met de jaren toch echt wel de airshows van vroeger die nog meer veelzijdigheid aan Revival gaven. Het weer was bovendien op zondag toch echt een spelbreker en dat niet alleen rond het circuit. Chaos op de modderige parking, waar haastig grind werd aangeleverd, doen vragen rijzen naar de voorbereiding (dit herfstig weertje was immers al even aangekondigd). Tot slot wordt dit feestje er niet goedkoper op en dan doelen we niet enkel op de tickets maar ook op drank en eten ter plaatse. De diversiteit binnen de Britse bevolking zien we dan ook niet weerspiegeld op dit event, waardoor Revival misschien weleens een té elitair en ouderwets feestje dreigt te worden. Voor volgend jaar is er wat dat betreft alvast geen beterschap op komst. Kaartjes voor ‘members’ en ‘fellows’ zijn slechts met korting tot komende zondag te koop en zullen voor het ganse weekend sowieso 24 pond duurder worden (komen nu op minimaal 240 pond voor drie dagen). Bovendien schuift Revival nog verderop in de kalender, naar 18-20 september 2026, komende van 6-8 september vorig jaar. Alsof ze ginds hunkeren naar herfstweer. Voor het eerst in goed 10 jaar twijfel ik dan ook om de oversteek nog te maken…
