Test: BMW X6 M50d (2013)

Had mij tien of zelfs vijf jaar geleden verteld dat er een dieselproductiemotor met aluminium blok, 126pk/liter, 381pk, 740Nm en een begrenzer bij 5.400tpm zou komen, en ik had op zijn minst de wenkbrauwen gefronst. Toch blokkeerde er onlangs zo’n staaltje Duitse techniek mijn oprit. Letterlijk dan. Want de 50d-badge zat niet op een dikke Fünfer, maar op 2,3 ton X6-geweld met M Performance-logo’s.

Mocht het niet meteen duidelijk zijn op de foto’s: de toevoeging van de N57S-motor luidt tevens een discrete modeljaarupdate in voor de X6. De vierdeurs Sports Activity Coupé is ondertussen vier jaar op de markt, en dat merk je vooral aan het centrale infodisplay dat – zeker in vergelijking met de wagen zelf – disproportioneel klein is. Ook andere zaken zoals de ‘oude’ cruise control, gedateerde materialen en volanaloge tellers verklappen dat de X6 in een vorig BMW-decennium geconcipieerd is – facelift of niet. Al maken de standaard semi-alcantara M Performance-stoelen op dit model veel goed.

Elk nadeel heb echter ook zijn voordeel wist Cruijff, en dat is ook hier het geval. Doordat de X6 nog op conventionele dempers & veren staat, is er van veelvuldig gefriemel met drie, vier of zelfs vijf verschillende rijmodi geen sprake. Gewoon één goed afgewogen standaardinstelling dus, en dat zien we eigenlijk graag. Daarmee wordt zelfs de weinig zeggende Sport-knop onder de automaat overbodig; die verzwaart enkel het stuurgewicht terwijl de basissetting al meer dan genoeg weerstand biedt. Blijft er over: een manuele sportstand voor de automaat, inclusief stuurbediening.

De nieuwe motor is een afgeleide van BMW’s gekende drieliter turbodiesel, zij het met de nodige aanpassingen en verstevigingen. Zo wordt het blok tijdens het gieten onder hydraulische druk gezet om iedere laatste imperfectie uit de gegoten legering te weren. Maar de grote nieuwigheid zit hem in het aantal turbo’s: niet minder dan drie exemplaren zorgen voor een gespreide drukvoeding. Al bij stationaire toerentallen spoelt de eerste van twee kleine lage-inertieturbo’s op, terwijl die vanaf 1.500tpm de grote in actie doet schieten. Pas bij 2.700tpm komt ook de tweede kleine turbo in werking, om vervolgens bij 4.000tpm synchroon drie bar boost te genereren.

Het gevolg is een – voor een diesel – ongemeen snelle gasrespons vanaf de laagste toerentallen én een explosief mengsel eenmaal de teller voorbij de 2.700tpm gaat. Op dat moment is er geen houden meer aan, en sleurt de naald je desgewenst helemaal tot aan de atypische toerenlimiet van 5.400. Toch schakel je beter zelf op rond 5k daar de – weliswaar door M GmbH aangescherpte – automaat zich boven die grens al eens in de hocus pocus van pk’s en Newtonmeters durft verslikken. Geen schande aangezien het piekvermogen zich sowieso vroeger manifesteert; tussen 4.000 en 4.400 toeren om precies te zijn. Terwijl het koppelcijfer tussen de 2.000 en 3.000tpm excelleert. Echt veel heb je dus niet aan die extra rotaties.

De koppelcurve is ook de reden waarom de M50d pas echt indruk maakt in zijn manuele stand, en als het kan een verzet of twee hoger dan normaal. Of zelfs drie. Niet dat de motor laagtoerig is – integendeel zelfs. Maar het loont ondanks knappe sound engineering via de luidsprekers minder om de motor keer op keer te redlinen zoals je bij een sportieve benzinemotor zou doen. Nochtans is de door velen verguisde SAV echt wel snel (0-100 in 5,3s), en is het bochtengedrag ongemeen straf, met weinig koetswerkrol en toch voldoende veercomfort. Enfin, toch gezien het gewicht en zwaartepunt. Gelukkig geven de monsterschijven (385mm voor, 345 achter) genoeg vertrouwen op de rem.

Een bochtenwonder wordt deze M-achtige daarmee natuurlijk niet. Daarvoor is de X6 gewoon te breed, te hoog, te lomp en te zwaar. Excelleren doet hij dan ook aan hoge tempi, op de Autobahn of richting mondain wintersportgebied. Komt de niet onverdienstelijke Xdrive-vierwielaandrijving ook nog eens van pas. En als bonus is er zelfs verbazend veel koffer-, hoofd- en zelfs beenruimte voor de achterste passagiers. Maar meer dan wat dan ook is de X6 vooral een statement.

In zowat alle andere omstandigheden (en zeker bij ons) ben je waarschijnlijk beter af met de 5-Reeks M50d (Touring). Ook standaard voorzien van Xdrive, maar bijna 300kg lichter en daardoor zelfs nog een halve seconde sneller bij een nog lager verbruik. Vreemd genoeg is die full option duurder dan deze 6, zij het minder geplaagd door het sociale stigma dat de X-modellen willens nillens achtervolgt. En daar doet de (niet eens functionele) power bulge op de M50d geen goed aan. Al zal dat potentiële kopers een even grote zorg wezen als BMW dat beide alternatieven in de catalogus heeft. Sie fragen, München dreht.

[Foto’s: Jeroen Peeters]

BMW X6 M50d (MY 2013)

Weggecijferd

Verdict