Test: Jaguar F-type V6 S

Als we de algemene consensus rond Jaguars open F-type mogen geloven, is de gesuperchargede V6 S met 380 pk de meest gebalanceerde van de huidige drie motorisaties. Immers pal tussen de 340 pk sterke instap-V6 met supercharger (maar mét mechanisch sperdifferentieel), en de lichtjes krankzinnige gesuperchargede V8, die misschien een tikkeltje overpowered aandoet, maar net daardoor zo verslavend is. Maar of minder in dit geval effectief ook meer is?

Vooral minder pk’s en Newtonmeters welteverstaan. Op papier zit er slechts 51 kg verschil tussen beide katachtigen, terwijl de V6 S het met 2.000 cc en twee cilinders minder stelt dan zijn grote broer. Het geringe gewichtsverschil valt deels te verklaren doordat de AJ126 (V6) rechtstreeks is afgeleid van de AJ133 (V8). Zo deelt de V6 het onderblok en de krukas met de V8, maar is de slag uiteraard korter en is de cilinderkop specifiek. Het is tevens ook de reden waarom de V6 evenver naar voren ligt geschoven als de machtige achtcilinder.

Kostenbesparende maatregelen waarmee Jaguar een aantal extra homologatietests heeft weten te ontlopen. Niettemin heeft de V6 een ideale 50/50-gewichtsverdeling, waar dat bij de V8 51/49 is. Het effect op de handelbaarheid is dan ook vrij beperkt. De eigenzinnige motorconfiguratie, met supercharger tussen de cilinderbanken, voelt gelukkig nooit aan als een compromis en verbluft met een optimale mix tussen voldoende trekkracht onderin, een rijkelijk middelste toerengebied en een duidelijke punch richting rode zone.

Ondanks een quasi vlekkeloze modus operadi en een inspirerende soundtrack met bepaalde flat-six-allures kan de V6 niet helemaal wedijveren met de Teutoonse machtsontplooiing van de V8, die het chassis af toe doet twijfelen terwijl het geen moeite heeft met de 380 pk en 460 Nm van de zescilinder. Nu valt er over beide formules iets te zeggen. Maar wat ons betreft blijft de ervaring met de V8 domineren. De V6 S speelt het wat meer op safe met minder vermogen, een iets consistentere mechanische sper – beter dan het elektronisch gestuurd mechanisch exemplaar van de V8 – en een meer gebruiksvriendelijke koppelcurve onder natte of gladde omstandigheden.

Want eenmaal de elektronische waakhonden het zwijgen zijn opgelegd, is ook hier de achterkant welwillend genoeg om – mits je enigszins aandringt – een stap naar buiten te zetten, wat je vervolgens met veel gemak kunt controleren. Messcherp wordt het evenwel niet. Daarvoor is de F-type iets te veel gericht om comfort en is de roadster nog steeds (veel) te zwaar. Zo hebben sommige magazines al V6 F-types gemeten die meer dan 1.800 kg op de weegschaal zetten.

Nog steeds van de partij is een uiterst direct stuur, dat in de Dynamic-stand gewenning vraagt, maar niet meteen schittert door gevoel of transparantie. Zelf hielden we het eerder op de standaardsetting voor het stuur en de (optionele) actieve dempers – gezien ons wegdek – met de aandrijflijn in de meest agressieve stand. Die laatste verscherpt de gasrespons en zet de de ZF-achttrapsautomaat in zijn meest alerte stand. Ook wanneer je zelf schakelt via het ergonomische pookje met correcte geplaatste plus en min, of de bronskleurige schakelpeddels van het hinderlijk vlezige (en optionele) sportstuur met afgevlakte onderrand.

Voor de rest valt er op het interieur weinig aan te merken – al is de optielijst, ondanks enkele extraatjes tegenover de standaard V6, nog steeds erg lang en mik je al snel 10.000 euro of meer aan essentiële extra’s op de basisprijs van 87.500 euro. Waaronder enkele dure vogels zoals metaalkleur (1.100 – 2.200 euro), Performance-stoelen (3.050 euro), Jaguar Super Performance-remmen (1.260 – 1.640 euro), navigatiesysteem (3.010 euro) of Jaguar Smart Key met Keyless entry en Go (570 euro). Al geldt dat evenzeer voor de standaard V6 en V8 S natuurlijk.

Waar dit alles de V6 S nu plaatst tegenover de V8 S? Aan de ene kant levert onze protagonist in Italian Racing Red erg correcte prestaties bij een fractioneel beter verbruik, terwijl taksen en andere lasten uiteraard lager liggen. Het chassis heeft het makkelijker met het geleverde vermogen en ook de soundtrack is zeker niet verkeerd (hoewel op ons exemplaar de actieve sportuitlaat jammer genoeg schitterde door afwezigheid). En toch maakt dat de V8 niet overbodig. Die maakt immers indruk met zijn erg rauwe kantje, het gevoel dat tikkeltje teveel vermogen te hebben en een gebulder dat grenst aan het sociaal onaanvaardbare. En zo worden ze sinds het einde van de productie van TVR in 2008 niet meer gemaakt. Al is er intussen nog de gesloten F-type Coupé R met 550 pk. Laat maar komen!

[Foto’s: Pieter Ameye]

JAGUAR F-type V6 S

Weggecijferd

Verdict