Test: Infiniti Q50S Hybrid

“You know we are the infinity” klonk het op weg naar huis van de importeur. Maar die hit van twee jaar geleden zal allicht niet over Nissans luxepaardje gegaan hebben. En eenmaal thuis geraakte niemand verder dan “Mazda?” toen ze de Q50S Hybrid in Reddish Black zagen. Niet onlogisch, vermits het merk zijn pijlen voornamelijk richtte op de overkant van de grote plas. Maar met de nieuwe Q-nomenclatuur wil Infiniti een nieuwe start nemen in Europa en de Duitsers naar de troon proberen te steken. Aan ambitie ontbreekt het hen dus alvast niet.

Niet dat de kans erg groot is dat je er gauw eentje zult opmerken. De styling mag dan misschien ietwat hipper zijn dan die van de zakelijke Duitsers, toch genoot ik in de Q50S quasi volledige anonimiteit. En laat dat nu net géén punt van kritiek zijn: het doelpubliek voor dit segment heeft immers geen nood aan een schreeuwerig of opvallend design. Het verschil maken doet Infiniti liever onderhuids, via de uitgebreide knoppenwinkel en dubbele touchscreenmodule die de middenconsole sieren. Achter die façade schuilen technologische hoogstandjes die het leven aangenamer, maar vooral een stuk veiliger moeten maken voor de inzittenden.

Op het eerste gezicht impressionant, maar de rit naar huis is niet meteen het ideale moment om de functionaliteiten beginnen te ontrafelen. De adaptieve cruise control inschakelen lijkt een snel gebakken eitje, maar toch passeren er enkele op- en afritten vooraleer ik met de voet van het gas kan. Als zelfs sturen je ook te veel inspanning kost, kan de Active Lane Assist de 1,8 ton zware Infiniti Q50S Hybrid zelfstandig tussen de witte lijnen navigeren. Een beetje durf is dus op zijn plaats, want tenslotte moet je 62.958 euro aan auto toevertrouwen aan een onbekend staaltje techniek. Wanneer de zenuwen zijn bedaard, wordt het echter volop genieten van de luxe en het comfort die de cabine biedt. Hier scoort Infiniti immers groots.

De prima ondersteunende stoelen en het complete gebrek aan wind- en rolgeluiden maken rijden in de Q50S ontspannender dan een avondje Vitaya. Schakel over naar de Eco-stand, en de naald van je toerenteller wordt haast de enige indicator van leven in de benzinemotor. Slaat die laatste toch aan, dan gaat het verbruik iets omhoog, maar met een gemiddelde van 7 liter in gemengd verkeer heb je weinig te klagen. Dreig je van al die rust en stilte in te dommelen, dan kan het prima Bose-geluidssyteem de zintuigen weer prikkelen. De kwalitatieve diepe sound kan zelfs met een vleugje Mozart de vloer laten trillen voor een concertbeleving vanop de eerste rij.

Dat het leven aan boord hoog op het prioriteitenlijstje staat, bewijst de gepersonaliseerde sleutel die per gebruiker een profiel opslaat met systeeminstellingen – waaronder zelfs je radiozender – rijpositie en stuurafstelling. En we gebruiken met opzet het woord ‘afstelling’, want dankzij het steer-by-wire-systeem kun je gevoeligheid en stuurweerstand naar smaak instellen. Omdat een computer – met mechanische backup – nu de boodschapper is tussen het stuur en de voorwielen, kunnen ook oneffenheden in de weg weggefilterd worden. Denk je daarbij hetzelfde als wij, dan vraag je je nu ongetwijfeld af in hoeverre het systeem een onderscheid kan maken tussen wat belangrijk is en wat niet.

Dankzij de medewerking van Sebastian Vettel blijkbaar, al hebben we het raden naar hoe groot de inbreng van Seb dan precies geweest is. Feit is dat het digitale systeem eerder karig omspringt met informatie. Zo gaat de Infiniti Q50S Hybrid van grip naar onderstuur zonder daarbij enige vorm van waarschuwing door het filter te laten sijpelen, al wordt het nooit echt gevaarlijk. Het drive-by-wire-stuur wordt een stuk zwaarder in de Sport-stand, maar doet in combinatie met stroeve pedaalbewegingen de Q50S eerder gewichtig aanvoelen. Je moet dus wat vertrouwen kweken, want in de snelle stand wil de 3,5 liter grote V6 zo graag toeren maken dat je de ‘Hybrid’-badges zou vergeten.

De prestaties liegen er dan ook niet bepaald om: het gecombineerde vermogen van 364 pk en 546 Nm duwt je in 5,1 tellen al naar de 100 km/h. Voldoende voor deze Japanner om menig Duits concurrent het vuur aan de schenen te leggen. Maar ondanks de sensaties in rechte lijn zijn er maar weinig andere zaken die nog in het voordeel van deze performante motorisatie spreken. Zeker niet met de wetenschap dat de Q50S Hybrid uitgerust is met een 10 mm lagere stijve ophanging die de rit wat te hard maakt. De zeventrapsautomaat doet zijn werk prima, maar wil eens twijfelen wanneer je de pook in ‘M’ duwt en de schakellepels ter hand neemt.

Het stuur- en rijgevoel zijn dus werkpunten op de agenda, tenminste als ze bij Infiniti met sportieve aspiraties voor de dag willen komen. Duitsland laten ze dus nog maar beter even voor gaan, maar op vlak van comfort en uitrusting mag de Infiniti Q50S Hybrid mee vooraan in de rij staan. In dat opzicht lijkt de Europese 2.2 zelfontbrander uit de rekken van Mercedes-Benz momenteel beter aan te sluiten bij het karakter van de auto. Maar wie schrik heeft voor het onbekende, is bij dezen gewaarschuwd: de Infiniti Q50S Hybrid is een eerste bescheiden stap richting hogere echelons. Benieuwd wat de volgende stap mag zijn.

[Foto’s: Bert Claes]

INFINITI Q50S Hybrid

Weggecijferd

Verdict