Test: Ford Mondeo Vignale 180 TDCi 4×4

Vorig jaar rond deze tijd voelde collega Nils de nieuwe Mondeo aan de tand, en kwam tot de conclusie dat de Lease Car Of The Year 2015 gewoon goed was. Gewoon goed is echter niet altijd goed genoeg, zo blijkt uit de keuze van de consument. Die grijpt steevast naar de Titanium-uitvoering bij het samenstellen van zijn Mondeo, waardoor de onrechtstreekse vraag naar een luxueuzere uitvoering bijna vanzelfsprekend lijkt. Ford heeft dit goed begrepen, en riep vorig jaar de Vignale-lijn tot leven. In tegenstelling tot de andere uitvoeringen wordt de Vignale niet als optiepakket op de markt gezet, maar wel als een geheel apart premium-product.

Daar zijn verschillende denkpistes voor, maar de belangrijkste reden ligt bij de steeds hoger wordende standaard van de concurrentie uit Duitsland. De gewone Mondeo is misschien wel een prima prijs/kwaliteitsoplossing voor het gezin, maar verwacht geen overdadig gebruik van hoogwaardige materialen. Niet dat er noodzakelijk met de grove borstel door gegaan moest worden, maar Ford heeft zijn best gedaan om de afwerking naar het volgde niveau te tillen. Om deze make-over extra in de verf ze zetten, kreeg het kind dus een eigen naam. Op de Vignale vinden we dan ook geen enkel Mondeo-logo meer terug.

Dat is meteen één van de weinige optische verschillen langs de buitenkant, want voor de rest oogt dit als een Mondeo met de optieteller op 100. Op zich geen slecht nieuws natuurlijk, want het dynamisch design heeft niet meteen nood aan een grondige hertekening wat ons betreft. Er zijn wel nog enkele andere verschillen zoals chroomlijsten, specifieke velgen en de Nociolla Speciale koetswerkkleur op onze Clipper-testwagen te vinden. Wil je liever een vijfdeurs Vignale bestellen, dan ben je er aan voor de moeite. Buiten de Clipper staat er enkel nog een vierdeurs op de checklist.

Het grote verschil moet dus elders zitten, en bij het openen van het portier wordt het effect van 100 extra controlepunten op de Vignale meteen duidelijk. Het lederen zitmeubilair met geaccentueerde stiksels oogt zeer kwalitatief en is uitgerust met verwarming, ventilatie en verschillende massagefuncties. De ergonomie is gewoonweg top, terwijl de kwaliteit van materialen en afwerking een duidelijke stap voorwaarts heeft genomen ten opzichte van de Mondeo. Klinkt allemaal goed dus, al vinden we het spijtig dat de plastic middenconsole met goedkoop ogende drukknoppen geen Vignale make-over heeft gekregen.

Kreeg ook geen Vignale make-over: het rijgedrag. Opnieuw geen slecht nieuws, want de Mondeo balanceert zich al mooi tussen speels en comfortabel. Daar hadden we stiekem wel wat bang voor, want je zou verwachten dat een luxe-uitvoering als deze Vignale een behoorlijk meergewicht met zich meesleept. Dat valt in de pratijk mee. De 30 kilo’s die onze testwagen extra op de weegschaal zet, zijn dan voornamelijk ook nog te danken aan de vierwielaandrijving. Het overige gewicht, in de vorm van dikkere deuren en ruiten, is een kleine opoffering die Ford moest maken om de geluidsdemping te verbeteren.

In combinatie met de Active Noise Control levert dat schitterende resultaten op. De sereniteit waarmee de Vignale zich over het asfalt laat voortbewegen, is indrukwekkend. Daar zit dan ook het echte rijplezier van deze wagen: geen razende acceleraties en torenhoge griplimieten, maar wel rijden in alle rust en comfort. Snelheid en sportiviteit zijn momenteel geen musts voor de Vignale, op dat vlak geven ze de Duitse referenties liever het laatste woord. Maar een premium-model staat uiteraard ook niet met een instap-motor, dus biedt Ford enkel de krachtigste motoren uit het Mondeo-gamma aan.

In de praktijk betekent dat een 2.0 Ecoboost van 203 of 240 pk, een 2.0 TDCi van 180 pk of 210 pk en een hybride-aandrijving van 187 pk. Manueel schakelen kan eventueel nog in combinatie met de 2.0 TDCi van 180 pk, maar in alle andere gevallen krijg je een zestrapsautomaat op het menu. Alle diesel-automaten zijn trouwens het van Powershift-type met dubbele ontkoppeling, wat het brandstofverbruik ten goede zou moeten komen. Erg vlot is die bak echter niet altijd, net zoals de 2.0 TDCi van 180 pk niet geheel naar verwachting herneemt bij snelheden boven de 100 km/u.

Of je dan beter af bent met de 2.0 Ecoboost van 240 pk? Wellicht niet, want die kost je minstens een liter of 2 extra per 100 kilometer. En dan moet je ook nog 2 liter bijtellen boven op de fabrieksopgaves, zo blijkt uit ons testgemiddelde van 7,5 liter voor de TDCi 180 4×4. De benzinemotoren zullen wel wat extra punch hebben bovenin, maar als je op meer sportiviteit rekent, ben je toch aan het verkeerde adres. In dat opzicht zouden we ook de optionele 19-inch wielen afraden, voor een wagen die het best tot uiting komt met een comfortgerichte rijstijl.

Met een volgend niveau in comfort, uitrusting en afwerking wordt de vraag van de klant dus beantwoord, want die kan nu verder kijken dan de Titanium-uitvoering. Het nieuwe premium-model gaat wel gepaard met een nieuwe premium-prijs, maar de 39.025€ voor een basis Vignale past mooi in het midden van het segment. Moet gezegd worden: voor dat geld heb je bij de Duitsers nog niet in de optielijst gesnuisterd. Bij Ford heb je een hele waslijst onder basis-uitrusting staan. Zal de Vignale de Duitse puristen dan over de streep kunnen trekken? Wellicht niet. Maar voor nieuwe klanten in het segment is de blauwe ovaal zeker het overwegen waard.

[Fotografie: Bert Claes]

Ford Mondeo Vignale 180 TDCi 4×4

Weggecijferd

Verdict