Bert ClaesHet circuit van Spa-Francorchamps is een magische plek, en niet alleen omwille van zijn rijke racehistorie. Het is een combinatie van verschillende dingen, zoals de bosrijke omgeving, de indrukwekkende niveauverschillen en het onvermijdelijke slecht weer. Dat levert, als fotograaf, soms bijzonder spectaculaire taferelen op, maar mooie beelden worden je niet zomaar op een dienblad gepresenteerd. Een goede planning en inschattingsvermogen spelen een belangrijke rol, ook al is dat nog steeds geen garantie op succes.
Sommige dingen heb je gewoon niet in de hand, zoals het vuurwerk dat deze keer niet om middernacht, maar wel om 11u15 werd afgeschoten op een andere plek dan normaal. Of de plotse wolkbreuk waar ik toevallig midden in stond, terwijl collega Gerd, aan de andere kant van het circuit, daar amper iets van heeft gemerkt. Moeilijke omstandigheden dus, maar stiekem was ik best gelukkig toen de hemelsluizen openden. Het waren memorabele momenten, waarbij het licht voortdurend veranderde en de wagens zich een weg moest banen door het water.
Misschien wel even memorabel is de passage op de Radillion s’nachts, waarbij de persfotografen vlak achter de muur mogen gaan staan. Dat is best gevaarlijk, maar het zijn dit soort kansen die je, wanneer ze zich voordoen, met twee handen moet grijpen. Je moet daarvoor dikwijls een heel eind wandelen met 10 kilogram cameramateriaal op je rug, maar op het einde van de rit is het de moeite waard. Met 36 kilometer in de benen keerden we zondagavond dan ook moe maar voldaan terug naar de DRIVR-redactie, met onderstaande beeldenstorm op zak. Enjoy!
[Fotografie: Bert Claes en Gerd Moors]