Stijn BraesWie deel 1 van onze roadtrip gelezen heeft weet dat we het Zwarte Woud achter ons hebben gelaten om koers te zetten richting Oostenrijk.
Net buiten Stuttgart werd onze opmars opgehouden door “Wir bauen fur Sie”-bordjes die zware werken aan een nieuwe hogesnelheidslijn aankondigen waarbij ook de snelweg hinder ondervindt van de vele tunnels en bruggen in aanbouw. Dat een hogesnelheidslijn tot 30 miljoen euro per kilometer kost valt plots te begrijpen wanneer we kilometerslang naast reusachtige bouwwerven rijden. Gelukkig verdwijnt even verderop het stapvoets verkeer als sneeuw voor de zon en opent zich voor ons wederom een vrije Autobahn.
Tussen Stuttgart en München is het nog mogelijk om de nog af te leggen kilometers pijlsnel te zien dalen op je GPS. Dit dankzij voldoende baanvakken, niet al te veel verkeer in de daluren en het ontbreken van verdere wegenwerken. Keerzijde van de medaille is dat je vervolgens, bij ‘normale’ snelheden, het gevoel hebt stil te staan. Ach, alle luxe went snel.
Via binnenwegen
Met de Alpen in zicht verlaten we de snelweg om via binnenwegen Oostenrijk te bereiken. Het weer maakt helaas ook een koerswijziging en vlagen van miezerige regen en bergtoppen omgeven door mistige wolken begroette ons. Het hotel zorgt echter wel voor een warme ontvangst door middel van twee dames in Dirndl aan de receptie. Op de koop toe krijgen we, tijdens onze midweek Oostenrijk ook nog een upgrade van kamer met een bijzonder fraai panorama. Aan mooie uitzichten geen gebrek daar in Oostenrijk.
Daags nadien staat de Grossglockner op het programma. Aangezien het Elfje ondertussen al flink vuil is, besluiten we deze in een wasbox in Zell Am See onder handen te nemen met onze eigen washandschoen en niet de lokale vuile ‘krasborstel’. Nu de 911 er toch netjes bijstaat en we in Zell Am See zijn, wensen we het domein van de familie Porsche op te zoeken. Na een handvol minuten zoeken was het bingo. Uitgezonderd de familiekapel, geeft weinig prijs dat het hier om de residentie van de familie Porsche gaat. En al zeker niet de oude Skoda Octavia die voor de deur staat, vermoedelijk van de kuisvrouw die ons vriendelijk goedendag knikt. Op de binnenkoer zien we een bordje ‘Porsche parking only‘ staan, dan toch een subtiele hint.
Onder een goedkeurend zonnetje en met 27 graden op de boordcomputer trekken we naar de Grossglockner. Aan de voet lijkt de drukte initieel nog mee te vallen, maar terwijl we hoogtemeters maken komen we toch steeds meer mensen en verkeer tegen. Denk aan moderne hippies in oude VW-busjes en talloze fietsers. Bij flink wat wielertoeristen blijkt de fut er halverwege, met nog bijna duizend hoogtemeters te overbruggen, duidelijk uit te zijn. Echt een vlot tempo rijden kan je er dus niet, ook niet met de auto.
Ruilen met de 993
Dan maar genieten van het schitterend uitzicht door zo nu en dan eens te stoppen om het panoramazicht goed te kunnen absorberen. Ook van de partij zijn testrijders van VW, KIA en BMW. Die laatste zullen we niet veel later aan de top ontmoeten. Ze blijken best open te staan voor een vriendelijk gesprek over de nieuwe X3 en aanstaande X7 en 8-reeks die ze aan het testen zijn. Al moet die laatste blijkbaar toch niet zo leuk rijden want de bestuurder stelt onmiddellijk voor om te ruilen met de 993. Euhm, nein, danke!
Het leukste stukje van de Grossglockner bevindt zich trouwens helemaal bovenaan, waar je linksaf kan slaan om nog 200 meter hoger te klimmen naar de Edelweißspitze. Dit stukje biedt nog echte sensaties. Niet door biljartvlak en uitdagend gedrapeerd asfalt. Wel aan de hand van een authentieke rijbeleving door middel van steile stukken met hobbelige kasseien tot vlak aan de afgrond, met enkel zo nu en dan een oude vangrail. Een mens zou er spontaan hoogtevrees van krijgen.
Op de top worden we trouwens getrakteerd op gemiezer en amper 11 graden, ofwel 16 graden kouder dan in het dal. Aangezien er onweer voorspeld wordt keren we dan maar hotelwaarts, wanneer we merken dat het niet altijd leuk is testpiloot te zijn. De testrijder van de 8-reeks is inmiddels bezig met het testen van de remmen en dient de hele terugweg al remmend af te leggen. Doodsaai bandwerk eigenlijk. Maar je merkt wel dat moderne auto’s bijna geheel idiot proof gemaakt worden.
Opperberggeit
De volgende dagen ruilen we de knusse cockpit van de 911 in voor de weidse Oostenrijkse natuur en stevige wandelschoenen. Veel auto’s komen we op de bospaden niet tegen, behalve de opperberggeit Suzuki Jimny. Maar weldra zal de autoliefde opnieuw opwakkeren wanneer we verder naar München doorreizen. Dat is voor deel drie!