Stijn BraesHet dateert inmiddels weer van 2014 dat we richting Mille Miglia trokken. Tijd dus om nog eens poolshoogte te nemen van de klassiekergekte in Italië. Al is de opzet deze keer verschillend. De tocht van en naar Italië zou verlopen over zoveel mogelijk DRIVR-roads. Als Koning winter tenminste geen (witte) roet in het eten gooit.
Wanneer de Mille Miglia richting Rome trekt begint voor ons de terugtocht. Een lange terugtocht want we zijn niet van plan linea recta naar huis te keren. Er valt immers nog veel te zien en vooral véél asfalt te ontdekken. Allereerst maken we nog een ommetje rond het Gardameer. Dat wil helaas zeggen… filerijden.
Gelukkig is het uitzicht mooi, zeker vanop Terrazza del Brivido. Al dien je er daar wel de vele bejaarde Duitse toeristen bij te nemen. Het echte rijderswalhalla vinden we echter wanneer we binnendoor steken naar Milaan. Misschien niet geheel toevallig komen we precies daar ook tal van leuke wagens tegen, zoals een Jaguar XK in het gezelschap van enkele leuke Alfa’s. En laat dat laatste merk nu net de reden zijn waarom we naar Milaan trekken…
Alfa Romeo
Om met de deur in huis te vallen, Alfa Romeo heeft veruit het meest indrukwekkende museum over Italiaanse wagens. En dat is tegelijk een mooi compliment voor Alfa, alsook een blamage voor merken als Ferrari en – in mindere mate – Lamborghini. Het rijke verleden van Alfa Romeo is onmiskenbaar indrukwekkend. Een van de vroege hoogtepunten is natuurlijk de GP van Duitsland in 1935 waar Tazio Nuvolari zijn Alfa Romeo P3 Tipo B in helse omstandigheden naar de overwinning reed. In essentie niet zo verbazend aangezien Nuvolari zijn gedrevenheid en talent legendarisch zijn.
Echter, dat verandert wanneer je te weet dat hij vroeg in de race – na pitstopproblemen – teruggeslagen werd naar de 6de plaats en moest opboksen tegen véél krachtigere en modernere Auto Unions en Mercedessen. Bij het ingaan van het laatste rondje Nürburgring lag hij nog steeds 35 seconden achter, wat hij 22,8 km later echter in een overwinning wist om te buigen. Gevolg, 300.000 verstomde Duitsers en een organisatie die plots besefte dat ze enkel maar het Duits volkslied had voorzien. Hoogmoed komt voor de val.
Alfa won tevens maar liefst 11 keer de Mille Miglia, en is daarmee – op een totaal van 24 edities – recordhouder in de slopende stratenrace die tot en met ‘57 gereden werd. Dat onder deze winnaars ook bloedmooie bolides als de Alfa Romeo 8C 2900 B Berlinetta zaten, verhoogt enkel de magie die rond het Milanese merk hangt. Maar de legende van Alfa stopt niet in de jaren ‘50.
Want wat te denken van de GTA’s uit de jaren ‘60, de Brabham BT46 (B) met Alfa flat 12 uit de late jaren ‘70, de 155 V6 Ti DTM en 156 Super 2000 WTCC uit respectievelijk de jaren ‘90 en 2000. En dan hebben het alleen nog maar over de racewagens. Er zijn even mooie en iconische straatauto’s in het museum te vinden, zoals de (Giulietta) Spider, 33 Stradale, 75, SZ, 8C en zelfs 4C. Needless to say, na dit bezoek spendeer je enige tijd op Autoscout zoekende naar een Alfa…
Spitsverkeer
Maar hoe leuk het Alfa museum ook is, Milaan zal uiteindelijk een bittere nasmaak nalaten. We besluiten immers om nog snel de wagens vol te gooien om zo in één trek naar de Duitse grens te kunnen knallen. Maar dat blijkt een foute keuze. Het dichtstbijzijnde tankstation is snel genoeg gevonden, maar de bijbehorende oprit voor de snelweg blijkt echter afgesloten.
Vanaf dan gaat het van kwaad naar erger. Finaal belanden we op een gloednieuw industrieterrein met een nog aan te leggen stuk weg richting snelweg… Na in totaal één uur verloren te hebben in druk spitsverkeer, geraken we eindelijk de snelweg op. Ciao Milano!
B500
Er is een goede reden waarom we specifiek voor de Duitse grens halt houden, en die reden is de B500. Aandachtige lezers zullen beseffen dat de B500 Schwarzwaldhochstrasse reeds eerder op DRIVR aan bod kwam. We maakten toen – diep onder de indruk zijnde van deze route – de belofte terug te keren. Echter, deze keer gaan we de volledige route rijden.
De B500 loopt immers, over een traject van een 100 kilometer, van bij de grens met Zwitserland (nabij Waldshut) richting Frankrijk (bij Wintersdorf). Alhoewel deze keer het verkeer en zware regenval roet in het eten probeerden te gooien, blijft onze eerste bevinding van twee jaar geleden overeind. De B500 laat je als een fraai geconstrueerde rollercoaster glijden door het Zwarte Woud.
Ook verderop vind je nog perfect onderhouden stukken asfalt en vloeiende bochtencombinaties die je naar Stuttgart leiden. Ideaal voor een bezoekje aan het Porsche of Mercedes-Benz Museum of om na te denken over een volgende roadtrip!
Deel 1 en deel 2 van Stijn’s roadtrip naar de Mille Miglia lees je respectievelijk hier & hier!