Pieter Ameye
Op de nieuwe M3 is het nog eventjes wachten. Maar intussen heeft BMW met de M340i berline nog steeds een zelfverklaarde M-light in de catalogus staan. Een waardige runner-up?
Op papier hoeft de M340i zich nergens over te schamen. Nog steeds aangedreven door een zes-in-lijn, is het immers de laatste klassieke 3-reeks die een Reichensechser in zijn snuit liggen heeft. Twee andere klassieke BMW-ingrediënten zoals een handbak of achterwielaandrijving schitteren dan weer door afwezigheid: het model is automaat én xDrive only. Goed voor de prestaties, gebruiksgemak en de emissies. Maar iets minder voor de purist die het liefst de extra kilo’s, complexiteit en tractie zou willen ingeruild zien voor minder gewicht, meer feedback en dito finesse.
M-opsmuk
Soit, het receptuur blijft evenwel de zintuigen prikkelen. Mag ook wel. Met een vanafprijs van 65.500 euro is de M340i een serieuze berline met een al even serieus prijskaartje. Zeker als je weet dat in het geval van onze tester dat bedrag oploopt naar ruim 85.000 euro (en meer). In de wetenschap dat je voor dat geld ook kunt langsgaan bij de concullega’s van Alpina (en de smakelijke B3 in het bijzonder), kan de iets minder gesofisticeerde BMW dus maar beter over de nodige daadkracht beschikken.
Over het uiterlijk zullen de meningen verdeeld zijn. De ene zal ‘em nauwelijks kunnen onderscheiden van een 318i met M-pakketje, terwijl de andere zich zal storen aan de vele opsmuk, M-badges en licht koperkleurige accenten – al kan je ze ook vervangen door zwarte glossy accenten. Wat dat betreft is het jammer dat je steevast verplicht bent om deze 340i met M-opsmuk te nemen. Een meer stijlvolle ‘spec’ met een beetje chroom, eerder klassieke niertjes en wat meer traditioneel bumperwerk behoort niet langer tot de mogelijkheden. Zonde.
Dikke Dreier
Minstens zo ‘vervelend’ is dat de M340i standaard met xDrive-vierwielaandrijving komt. Handig voor de occasionele wintersporter of zij die in de buurt gedomicilieerd zijn, maar nogal overbodig voor wie bij ons woont. Afijn, de keuze tussen beide aandrijvingen had op zijn minst wenselijk geweest. Zeker als je weet dat de extra hardware toch al gauw +50 kg (overbodige) neusballast met zich meebrengt.
De prestaties varen er uiteraard wel bij. De sprint naar de 100 km/h neemt slechts 4,4 s in beslag, terwijl de topsnelheid naar Duitse gewoonte elektronisch gelimiteerd is op 250 km/h. En ook in de praktijk voelt de dikke Dreier erg potent aan. Het geluid van de BMW-zescilinders van weleer mag dan wel erg gedempt klinken, de loopcultuur en bijhorende auditieve en gevoelssensaties blijven ondanks alle eco-maatregelen min of meer overeind.
Daarmee distantieert het model zich nog steeds van zijn broertjes met drie- en viercilinders. Iets wat zich dan weer niet noodzakelijk doortrekt naar het interieur. Dat blijft immers behoorlijk doordeweeks. De afwerking en gebruikte materialen zijn niet meteen beter dan die vanop de standaardmodellen, terwijl je voor echt leder bijvoorbeeld 4.435(!) euro lichter bent. Auwch.
Rijbeleving
Het zijn zaken waarvoor we eerlijk gezegd een oogje willen dichtknijpen. Zolang de rijbeleving er maar is natuurlijk. Bij lage tot middelhoge snelheden zal je de 340i – op zijn iets zwaarder stuur na – dynamisch niet kunnen onderscheiden van zijn mindere (xDrive-)broertjes. Zijn extra talenten komen pas naar boven bij echt hoge snelheden en zijn zoals vaker afhankelijk van de gekozen setting. Zoals zo vaker compenseert het chassis ook hier zijn tekorten met bruut geweld, beter dan finesse. Kan ook niet anders met een rijklaar gewicht van bijna 1.700 kg.
Met individuele parameters voor zowel de motor als bak, optionele adaptieve ophanging, dito stuur en M-sportdifferentieël, beschikt de auto over meer variabelen dan goed is. Een oud zeer van zowat alle moderne BMW’s (en M’s in het bijzonder), waardoor je vaak twijfelt welke setting nu de juiste is. Kortom, je laat ze al snel voor wat ze zijn en gaat verder in de standaard comfortstand. Niet meteen wat (M)arketingafdeling voor ogen had, maar de gesimuleerde sportiviteit voegt gevoelsmatig nu eenmaal te weinig toe.
Afstandelijk
En dat is meteen het probleem van deze M340i. Op papier heeft ‘ie alles in huis om te worden uitgeroepen tot de ultieme daily. Immers snel en comfortabel en zelfs relatief zuinig ook (voor wie zich bedwingen kan tenminste). Maar in de praktijk voelt het geheel onvoldoende bijzonder aan.
Zowel het chassis als de (futloze) besturing voelen immers veel te afstandelijk aan, terwijl de afwerking en gebruikte materialen al evenmin op het niveau van het prijskaartje zitten. Je zal met andere woorden al snel hogerop de ladder kijken. Naar een echte M3 bijvoorbeeld. Of – zoals ondergetekende – een Alpina B3. Die combineert immers de snelheid van een M3 met de afwerking en exclusiviteit die je in deze categorie verwachten mag.
BMW M340i xDrive (2019)
MOTOR: zes-in-lijn, turbobenzine, CILINDERINHOUD: 2.998 cc, MAX. VERMOGEN: 374 pk (tussen 5.000-6.500 tpm), MAX. KOPPEL: 500 Nm (tussen 1.600-4.500 tpm), AFMETINGEN L/B/H: 4,72/1,82/1,44 m, GEWICHT: 1.650 kg, VERSNELLINGEN: 8, automaat, AANDRIJVING: vierwielaandrijving (niet permanent), OPGEGEVEN VERBRUIK: 7,4 l/100 km (162 g CO2/km), BANDEN: 255/35 R19 (V), 275/35 R19 (A) , TOPSNELHEID: 250 km/u (elektronisch begrensd), 0-100 KM/H: 4,4 s, VANAFPRIJS: 65.500 euro, SCORE: 4/5
MEER LEZEN
Alpina plakt een prijs op zijn B3 Touring