Test: MINI Cooper 5-deurs (XS51)

Less is more, een term die ettelijke jaren geleden zijn nut al begon te bewijzen in de diverse takken van de autosport. Zo schrijven we 1964 wanneer Paddy Hopkirk zijn rode Morris Mini Cooper S naar het hoogste schavot in de Monte Carlo stuurt. Op zich geen historisch feit, ware het niet dat deze kleine rode rakker slechts 70 pk uit zijn 1,1-litertje puurde. Daarmee troefde de dappere Brit onder andere Ford Falcons af, uitgerust met een veel krachtiger 4,7-liter V8-blok.

De geringe dimensies, de korte wielbasis en het lage gewicht gaven de Mini een wendbaarheid waar de slungelige Amerikanen geen antwoord op hadden. Het gebrek aan vermogen was zelfs een voordeel, vermits de zware Fords hun paarden niet aan de grond kregen op de besneeuwde wegen. Die rol van underdog maakte de Mini Cooper onsterfelijk bij de Britse jeugd, waarna hij zou uitgroeien tot een bestseller uit de autogeschiedenis. Vandaag heeft Beieren het heft in handen en is de Mini uitgegroeid tot een stadswagen die eerder van de term “more is more” uitgaat.

Dat hoeft niet negatief te klinken, want de moderne Mini doet het, ondanks de steeds groeiende kloof met de oer-Mini, nog steeds uitstekend. Hij was in de vorige generatie zelfs verkrijgbaar in verschillende formaten, gaande van de Hatch, de Roadster, de Coupé, de Clubman, de Paceman tot de Countryman. Voor zij die de huidige driedeurs Hatch wat krapjes vinden maar toch bij Mini’s kleinste willen blijven, is er nu een vijfdeursvariant beschikbaar. Daarmee groeit de Hatch 161 millimeter in de lengte, 11 millimeter in de hoogte en krijgt de wielbasis er 72 millimeter bij gemeten.

Allemaal goed en wel, want binnenin is het nu niet langer persen om passagiers achterin te krijgen en je eigen beenruimte op te offeren. Waar ik me wél zorgen om maak, zijn de gevolgen die de extra centimeters en kilo’s op de rijdynamiek van deze vijfdeurs gaan hebben. Want uiteindelijk is de marketingstrategie na 50 jaar nog steeds hetzelfde gebleven. Mini’s moeten de go-karts van de openbare weg zijn. Benieuwd of de Sport-stand en het bijbehorend “maximaal go-kart gevoel”-introductiescherm een knipoog naar 1964 bieden…

De toename in gewicht en omvang moet, mits de sportieve rijeigenschappen behouden blijven, ergens gecompenseerd worden. Dat dit nefast kan werken voor het comfort is te verwachten, de vraag is alleen maar naar welke kant de weegschaal balanceert. In deze vijfdeurs hatch gebeurt dat compenseren aan de hand van een harde ophanging en zeer directe bedieningsorganen. Daardoor lust deze Mini nog steeds graag bochten, maar kan hij wel eens compromisloos aanvoelen tijdens rustige ritten.

Gelukkig biedt de motorisatie wel een grotere toegankelijkheid, met een aangename zestrapsautomaat en subtiel klinkend BMW-blok. Hetzelfde 1.5 turboblok als uit de i8 trouwens, maar voor de gelegenheid teruggebracht naar een schappelijke 136 pk en 220 Nm. Laat je echter niet misleiden: in de Sport-stand kan die combinatie scherp uit de hoek komen, met een sprinttijd van 8,2 tellen tot de 100. En de Mini nodigt je graag uit om gas te geven, dus in dat opzicht heeft de jongste telg nog steeds wat DNA van zijn grootouders.

In slaap vallen zul je dus niet gauw doen in de Mini, en al zeker niet met de uitrusting die 1-HYZ-600 op zijn visitekaartje draagt. De drie pakketten (Park Assist, Wired en Chili) bieden onder meer parkeersensoren rondom, een navigatiesysteem en een multifunctioneel sportstuur. Verder kreeg hij ook nog een achteruitrijcamera, panoramisch dak, LED-koplampen, head-updisplay en de zestrapsautomaat mee op de factuur.

De lange reeks opties maken de Mini erg personaliseerbaar, maar de 13.224 bijkomende euro’s op ons exemplaar dikken de rekening flink aan. Ondanks die stevige rode duiten blijft de Mini commercieel zijn mannetje staan met een stijlvol design, speelse gadgets en scherp rijgedrag. Comfort vinden we vooral terug in de uitrusting, terwijl het dynamische rijgedrag graag de DRIVR in onszelf naar boven haalt. En zo wanen we ons even Paddy Hopkirk in 2015, al kan die illusie misschien beter wachten tot we de nieuwste John Cooper Works in handen krijgen.

[Foto’s: Bert Claes]

MINI Cooper 5-deurs (XS51)

Weggecijferd

Verdict