Pieter Ameye
De vierde generatie Suzuki Jimny is een van de meest veelbesproken auto’s van het jaar. Niet vanwege zijn autonome rijcapaciteiten, gadgets of andere futuristische features, wel door zijn retrogeïnspireerd design en back to basics-mentaliteit.
Lang geleden dat een auto nog eens op zoveel universeel applaus kon rekenen als de nieuwe Suzuki Jimny. De kleine en uiterst capabele offroader is nochtans een echt nicheproduct, zij het zonder echte concurrentie. Daarom ook dat we maar liefst 20 jaar op een nieuwe versie hebben moeten wachten. Deze blijft trouw aan zijn voorganger(s) met een klassiek ladderchassis, beperkte afmetingen en een eenvoudig maar erg robuust 4×4-systeem.
Toch zijn het vooral zijn looks die het meest tot de verbeelding spreken. De Jimny is heel wat stoerder dan zijn voorganger, zonder daarbij te schofferen of aan identiteit te hebben ingeboet. Al zitten de onvermijdelijke parallellen met de Mercedes Geländewagen en wijlen Land Rover Defender er uiteraard ook voor iets tussen.
Suzuki heeft het wiel dus niet opnieuw willen uitvinden maar de troeven van zijn voorganger verder uitvergroot. Zoals reeds het gezegd blijft het ladderchassis trouw aan dat van zijn voorganger, op een centrale gekruiste versteviging na. Tussen het chassis en het koetswerk zelf werden dan weer extra rubbers aangebracht met het oog op extra comfort en een vermindering van trillingen en andere onaangename bijgeluiden.
Op elk van de hoeken vinden we twee starre assen, vier schroefveren, vrij dunne Bridgestone Dueler RT-banden en een manueel inschakelbaar 4×4-systeem, inclusief veldversnelling. Die laatste schakel je opnieuw in via een fysieke hendel, in tegenstelling tot de elektronische schakelaar van zijn voorganger. Een mechanisch sperdifferentieel is er niet. In ruil kiest Suzuki voor een lichter (en goedkoper) elektronisch gesimuleerd exemplaar. Tot slot is het kiezen voor een handgeschakelde vijfbak of, wie voor het hoogste uitrustingsniveau kiest, ook een verouderde viertrapsautomaat.
Op zijn Belgische lancering was het kiezen uit een viertal testexemplaren waarbij we maar wat graag voor de Jimny in Kinetic Yellow kozen. Wat ons betreft een knipoog naar de knotsgekke Mercedes G500 4×4². Hoewel de Jimny op sommige foto’s soms vrij groot lijkt, is dat in realiteit allerminst het geval. Qua afmetingen blijft de neofiet eveneens trouw aan die van zijn voorganger. Wel gingen zijn op-, overschrijdrings- en afrijhoek er allemaal nog verder op vooruit.
Binnenin vinden we dezelfde combinatie van leuke details met functionele materialen en doordachte features. Ondanks de vernieuwing blijft de Jimny in de eerste plaats een werkpaard. Maar nieuwigheden zoals het centrale aanraakscherm, automatische lichten, cruise control of automatische airco, hebben de kleine offroader toch de 21e eeuw ingeloodst. Met de achterste zetels rechtop blijft de kofferruimte quasi onbestaand. Maar omdat iedere Jimny-rijder ze toch plat legt, is de achterzijde van de stoelen nu van een rubbercoating voorzien. De voorste zetels kunnen bovendien volledig plat voor mocht je in je Jimny willen/moeten overnachten.
Op onze allereerste testrit ten zuiden van de taalgrens kregen we meteen een gecombineerd parcours voorgeschoteld van enkele kilometers snelweg, een flinke hoeveelheid b-wegen en enkele offroadsecties. Kortom, precies hoe de meeste Jimny’s gebruikt zullen worden. De oude atmosferische 1.3 is ingeruild voor een nieuwe en 101 pk/130 Nm sterke 1.5 die respectievelijk over de gehele pk- en koppelcurve beter presteert. Bij ons is het gelijk ook de enige motorvariant die beschikbaar is.
Stationair en in de lage toeren spint de vijftienhonderd zacht en op de achtergrond, maar hoger in de toeren wordt de aandrijflijn een stuk rumoeriger. Op de snelweg heeft de Jimny het duidelijk minder naar zijn zin en zou een extra verzet eventueel van pas komen. Wie dus van plan is veel te pendelen is bij de Jimny, ondanks de vele updates, nog steeds aan het verkeerde adres. Eenmaal weg van de E-wegen is de kleine offroader als vanouds duidelijk meer in zijn element.
Hoewel het stuur nog steeds niet in de diepte verstelbaar is, is de algehele ergonomie er wel op vooruit gegaan. Het nieuwe stuurtje, dat we onder andere kennen van de Swift, ligt goed in de hand, is licht afgewogen maar mist precisie. Al is dat uiteraard met het oog op het betere offroadwerk. Uiteindelijk nog steeds de natuurlijke habitat van iedere Jimny. Zijn combinatie van robuuste techniek, beperkte afmetingen en duidelijke focus, maken dat de Jimny zich zowat overal uit de slag slaat.
Van flinke modderpaden met diepe sporen, over het betere veldwerk tot en met zware offroadsecties, het is allemaal kinderspel. En dat dus met relatief bescheiden techniek. Het geheim zit hem deels in zijn lage gewicht en kleine voetafdruk, waardoor de Jimny gewoon minder vermogen nodig heeft. Een succesformule die ook vandaag nog gewoon werkt. Daardoor is het bijna vreemd dat de Jimny geen (directe) concurrenten heeft.
Suzuki mag met andere woorden op beide oren slapen. De Jimny is er op alle vlakken op vooruit gegaan, maar is bovenal comfortabeler geworden. Toch zijn het vooral zijn looks die het eerst over de lippen gaan. Waar het oude model voornamelijk door de kenners geapprecieerd werd, wordt de nieuwste zowat overal op goedkeurende knikjes onthaald. Daarmee mag de Jimny zich (wat ons betreft) tot het beperkte kransje vierwielers scharen dat quasi klasseloos is. Dat er onder die knappe façade nog eens meer inhoud schuilt dan ooit te voor, is de spreekwoordelijke kers op de taart.
SUZUKI Jimny (2018)
MOTOR: vier-in-lijn, atmosferisch, CILINDERINHOUD: 1.462 cc, MAX. VERMOGEN: 101 pk (bij 6.000 tpm), MAX. KOPPEL: 130 Nm (bij 4.000 tpm), AFMETINGEN (L/B/H): 3,64/1,64/1,70 m, GEWICHT: 1.165 kg, VERSNELLINGEN: 5, manueel, AANDRIJVING: vierwielaandrijving, inschakelbaar, OPGEGEVEN VERBRUIK: 6,8 l/100 km (178 g CO2/km), BANDEN: 195/80 R15 rondom, Bridgestone Dueller RT, TOPSNELHEID: 145 km/u, 0-100 KM/H: (niet opgegeven), VANAFPRIJS: 17.990 euro, SCORE: 4,5/5