Ken Divjak
Seat is niet meteen het merk dat je met offroaden associeert. Toch meent de Spaanse VW-dochter met de Tarraco 4Drive een SUV aan te bieden die meer dan woestijnfähig is. Getuige daarvan het Seat Desert Camp, dat begin februari in Marokko neerstreek en een paar oude Dakar-pistes aandeed.
Een ervaren race-instructeur liet zich ooit ontvallen dat offroaden 99% van de kicks heeft die je op circuit ervaart, minus de risico’s. Bij 4×4’en is de balans en de beheersing van je wagen immers ook van tel. Maar omdat de snelheden relatief laag liggen, is er nooit echt gevaar voor lijf en leden. Bovendien rij je in Europa vaker langs een flitspaal of een trajectcontrole dan niet, wat het plezier van autorijden anno 2019 resoluut naar het circuit of de 4×4-piste heeft verbannen.
Zand en rotsen
Marokko is in dat opzicht niet zoveel anders. Zelfs buiten de toeristische trekpleisters gelden er duidelijke snelheidslimieten, die met politiecontroles en camera’s bekrachtigd worden. In de dorpen mag je 50, in de agglomeratie 80 en erbuiten 100 km/u. Onze charter bracht ons naar Errachidia in het oosten, vanwaar er welgeteld twee steenwegen vertrekken: de N10 naar Algerije en de N13 die zuidwaarts richting de woestijn van Merzouga gaat.
Onderweg naar het Desert Camp kom je vooral Marokkaanse fietsers, Chinese brommers en Franse auto’s tegen. Tot je van de hoofdweg afslaat en alleen nog verdwaalde kamelen zien. Voor de rest is er alleen zand en rotsen. Niet meteen het terrein dat je met Seat associeert, gezien het merk zich doorgaans als de sportieve telg van de VW-familie positioneert. Maar dat is zonder de Tarraco gerekend, de grootste van drie SUV’s die beduidend meer in zijn mars heeft dan de gemiddelde 5+2.
Plastic carters
Om te zorgen dat we ons niet op de eerste de beste duin vastrijden, heeft de organisatie (onder leiding van Seat-motorportambassadeur Jordi Gené) het straatrubber ingeruild voor Michelin Latitude Cross-banden met verstevigde flanken en een woestijnprofiel. Op de verbindingswegen staat de bandendruk normaal, in het zand laten we een dikke bar eruit voor betere tractie. De enige andere aanpassingen die de testwagens hebben, zijn plastic carters die niet barsten bij de eerste de beste impact tegen de motor.
Verder zijn de Tarraco’s helemaal standaard, uitgerust met de sterkste benzine- en dieselmotoren. In de groene hoek zijn dat 2 liter-turbobenzines met 190 pk en 320 Nm, in de zwarte 2 liter-turbodiesels met evenveel paarden maar 400 Nm. De topmotoriseringen worden standaard aan een zeventraps DSG-automaat gekoppeld, die de krachten onder normale omstandigheden naar de voorwielen en bij gripverlies ook naar de achterwielen stuurt.
Vierwieldrift
4Drive, zoals de on-demand vierwielaandrijving bij Seat heet, is ondertussen aan zijn vijfde generatie toe. Het systeem is lichter en reactiever geworden, om zowel on- als offroad dynamischer te presteren. Als je daaronder ‘ongemerkt’ verstaat, dan zijn de Spanjaarden zeker in zijn opzet geslaagd. In de praktijk voel je immers nauwelijks welke wielen precies aangedreven worden, eerder dat de tractie ten allen tijde gegarandeerd is.
Alleen als je de Tarraco over een geul in een spreidstand zet, moet het systeem even nadenken om de juiste wielen van vermogen te voorzien. Vertrouw evenwel op het computerbrein en de Tarraco trekt je ook uit hachelijke situaties, tenminste als zijn beperkte rijhoogte en brave af- en aanrijhoeken het manoeuvre toelaten.
Waar de Tarraco 4Drive echt schittert, is op mulle zandwegen. Met 400 Nm vanaf 1.750 toeren is er bij de turbodiesel altijd genoeg vermogen voorhanden, temeer omdat de automaat meteen reageert als je even vergeet terug te schakelen. De progressieve stuursetup, die de overbrenging verkort naarmate de snelheid oploopt, helpt mee om de nochtans 4,73 m lange Tarraco zo agiel mogelijk te houden. Voor het betere driftwerk is 4Drive te sterk op de vooras geënt, maar een genietbare schuiver over alle vier de wielen kan er zeker vanaf.
Woestijnrat
Mits voldoende pk’s en het juiste schoeisel ontpopt de Tarraco zich dus tot een behendige woestijnrat die zijn SUV-etiket net overstijgt. Voor het echte werk ontbreekt het de grote Seat aan beschermplaten en een paar centimeter extra bodemvrijheid. En op de verharde verbindingswegen? Daar rijdt de Tarraco zoals je van een Seat verwacht: iets stugger dan zijn stalgenoten maar daardoor ook met iets meer (rijders)gevoel.
Daarmee zijn we bij de hamvraag van 2019 beland: ga je voor de één van de benzineversies, of toch maar voor de diesel? Wel, dat ligt er helemaal aan wat je met de Tarraco van plan bent. Is dat in Europa rond de kerktoren karren, dan zal de voorwielaangedreven 1.5 turbobenzine van 150 pk allicht volstaan. Wil je per se een automaat, dan moet je noodgedwongen uitwijken naar de 190 pk sterke 2 liter die meteen 4Drive krijgt.
Op de 150 pk sterke TDI heb je de keuze tussen voor- en vierwielaandrijving, en dus ook tussen een handbak en de automaat. Maar als het is om een paar Dakar-pistes in Marokko mee te bedwingen, dan kiezen wij resoluut voor de 190 pk sterke TDI 4Drive en een kudde kamelen voor erbij. Je weet maar nooit welke schatten je in de woestijn nog tegenkomt…
SEAT TARRACO 2.0 TDI 190 DSG 4Drive
MOTOR: vier-in-lijn, turbodiesel, CILINDERINHOUD: 1968 cc, MAX. VERMOGEN: 190 pk bij 3500-4000 tpm, MAX. KOPPEL: 400 Nm bij 1750 – 3250 tpm, AFMETINGEN L/B/H: 4,73/1,84/1,67 m, LEEGGEWICHT: 1716 kg, VERSNELLINGEN: 7, automatisch, AANDRIJVING: vierwielaandrijving, OPGEGEVEN VERBRUIK: 7,0 – 7,6 l/100 km (183 – 200 g CO2/km), BANDEN: 235/55 R18 – Michelin Latitude Cross, TOPSNELHEID: 210 km/u, 0-100 KM/H: 8,0 s, VANAFPRIJS: 44.780 euro, SCORE: 4/5