Ken DivjakOfficieel heet het eerste uurwerk van De Rijke en Co. de ‘Amalfi Series’, maar de ambities van het Nederlandse micromerk reiken duidelijk verder dan de Napolitaanse kust. Op 7 juni aanstaande vertrekt de driver’s watch op een veel groter avontuur, aan de polsen van vader en zoon Gonnissen die de Peking to Paris-rally met een driewieler uit 1907 gaan betwisten.
Voor belangrijke beslissingen moet je een loutering ondergaan. Die van Laurens De Rijke, een design-ingenieur met een passie voor avontuur en klassieke voertuigen, kwam er in 2013, toen hij de Zijderoute in zijn eentje op een oude Vespa tackelde.
Laurens De Rijke vond inspiratie voor zijn driver’s watch tijdens een Vespa-tocht over de Zijderoute.
Tijdens de 11.000 kilometer lange trip door Azerbeidzjan. Turkmenistan, Uzbekistan, Tajikistan en Kyrgyzstan had hij alles wat zijn hart begeerde, behalve een werkend uurwerk. Dus kocht hij er een op een vlooienmarkt in Georgië, alleen maar om te ontdekken dat een klassiek polshorloge vrij nutteloos is als je je handen steevast aan het stuur moet houden.
Amalfi Series
Bij zijn terugkeer in Nederland wist De Rijke wat hem te doen stond: een polshorloge ontwikkelen dat je wél rijdend kan aflezen, in de geest van de Vacheron Constantin Historique Americain 1921. Een samenwerking met de Nederlandse juweelontwerper Bruno Ninaber van Eyben drong zich op, de Amalfi Series was het opvallende resultaat.
De Amalfi Series is op alle vlakken atypisch, van de vaste lugs tot de draaibare wijzerplaat toe.
Anders dan de Historique Americain staat de wijzerplaat van de Amalfi Series niet vast in een hoek van 45 graden, maar kan je de rotatie zelf bepalen van nul tot negentig graden. Het horloge kan ook aan de binnenkant van de pols gedragen worden, net zoals de Omega Chronostop Driver. Maar vooral bijzonder is dat De Rijke en Co. niemand gekopieerd heeft, maar gewoon zijn eigen twist aan een begeerlijk concept heeft gegeven.
Twee varianten
Dat de Amalfi Series niet alleen in Nederland geconcipieerd is maar ook in Dordrecht gebouwd wordt, maakt het aanbod alleen maar aantrekkelijker. Het micromerk heeft zich ook niet laten verleiden om naar een modieuze diameter van 40 millimeter of meer te grijpen. Het horloge meet 38 millimeter en is ondanks het automatische Sellita gangwerk maar 9,5 millimeter dik. Een gesandwichte kast met vaste lugs en anti-rflecterend saffierglas maakt het plaatje af.
De versie met donkere wijzers (links) is beperkt tot 99 exemplaren, die met lichtgevende indices (rechts) is momenteel vrij beschikbaar.
Op het moment van schrijven telt de Amalfi-collectie twee varianten: de ‘1S Limited Edition’ (99 exemplaren) met donkere wijzers en dito uurmarkeringen, en de ‘1S Superluminova’ met witte wijzers en markeringen die oplichten in het donker. Voor de eerste variant betaal je 2.495 euro, voor de tweede 2.795. Een derde versie, met Belgische inbreng, staat in de steigers.
Peking to Paris
150 kilometer bezuiden Dordrecht, in de buurt van de Arteveldestad Gent, moet Anton Gonnissen een gelijkaardig aha-erlebnis gehad hebben. Als geboren avonturier rijdt hij sinds de jaren ’90 intercontinentale rally’s, zowel op twee als op vier wielen – zelfs tot in Dakar. De enige rallyplaat die nog ontbreekt in zijn kantoor is die van Peking-Parijs, een monsterrit die sinds 2007 weer gereden wordt naar het voorbeeld van het origineel uit 1907.
Wie deelneemt aan Peking-Parijs, moet op 30 dagen bijna 15.000 kilometer afleggen.
Tegenwoordig wordt de langeafstandsrally om de drie jaar gereden, hoewel de inschrijvingen vaak al langer besproken zijn. Gonnissen zou dus wel met een heel speciale bolide moeten komen om nog een startnummer te klissen, en dat is precies wat hij deed: aanzetten met de Contal Mototri driewieler, zoals die aan de allereerste editie van 1907 deelnam maar nooit finishte. Bestuurder Auguste Pons liet bijna het leven toen hij in Mongolië zonder brandstof strandde en helemaal terug naar China moest wandelen…
Contal Mototri
Terugwandelen zijn Anton Sr. en zoon Herman Jr. niet van plan, maar makkelijk gaat het zeker niet worden. De Mototri heeft immers geen vering en is bovendien maar ‘eenwielaangedreven’, wat de passage door Mongolië des te spannender maakt.
Bovendien hebben de teams tegenwoordig een tijdslimiet van 30 dagen om de 13.694 kilometer af te leggen. Dat zijn er omgerekend 500 per dag, vaak door onherbergzaam gebied. Haal je de dagfinish niet, dan verlies je de aansluiting met de colonne en sta je er helemaal alleen voor – net zoals Laurens De Rijke op de zijderoute.
De Gonnissen hebben de hulp ingeroepen van de Universiteit van Gent, om door te gaan waar Auguste Pons in 1907 faalde.
Om hun slaagkansen te verhogen, hebben de Gonnissen hulp ingeroepen van de Universiteit van Gent. Oost-Vlaamse ingenieurs hebben het frame op verschillende punten versterkt en het zadel van de bestuurder afgeveerd, gezien de wielen het zonder dempers of veren doen. Ook de handvaten van het onorthodoxe stuur zijn aangepast om de druk op de polsen van bestuurder Anton te milderen, want anders zijn blessures haast onvermijdelijk.
Voor mekaar gemaakt
Het huwelijk tussen De Rijke en de Gonnissen stond dus letterlijk in de sterren geschreven: het ultieme DRIVR-horloge voor de ultieme drivers, te dragen tijdens de meest uitdagende rally ter wereld, op het gekste transportmiddel van het heelal. Beter worden de bruggen tussen de auto- en de horlogewereld gewoonweg niet, punt aan de lijn.
Maar weet je wat nog het beste is? Dat er aan deze relatie geen marketeer te pas is gekomen. Alleen liefhebbers die de romantiek van eenieders queeste in een oogwenk hebben herkend. DRIVR wenst de Mototri-equipe dan ook al het geluk van de wereld en kijkt nu al reikhalzend uit naar het Amalfi Series ‘Peking to Paris’-horloge dat eruit gaat voortvloeien.
[De Mototri-equipe volg je hier, het relaas van De Rijke staat hier opgetekend]