Ken Divjak
De Explorer PHEV ST-Line stond initieel niet op onze testplanning, tot de persverantwoordelijke ons met de woorden ‘je gaat versteld staan’ overtuigde om de inwijkeling toch eens te proberen. Verkooppraat of inside info, dat moet deze test op Belgische bodem uitwijzen.
Toen Dearborn het One Ford-principe in 2006 oplegde, was het kiezen of verliezen voor Het Blauwe Ovaal. Aan weerszijden van de grote plas twee verschillende autofamilies zonder enige binding onderhouden, bleek niet langer haalbaar. Het gevolg was dat Europa leuke inzendingen zoals de Fiesta en de Focus – ja zelfs in ST en RS-vorm – naar Amerika stuurde, terwijl de Yankees hun Mondeo en Edge oplegden. Die laatste is ondertussen alweer op de terugweg, terwijl de nog grotere Explorer nu in de plaats komt. Niet in ST-specificatie met 400 pk, maar wel als Hybrid met nóg meer vermogen.
Wacht eens even: de Europese Explorer Hybrid heeft meer pk’s dan de Amerikaanse ST?
Inderdaad een gekke situatie, die nog complexer wordt als je onder de kap gaat kijken. De Amerikaanse Hybrid gebruikt namelijk een atmosferische 3.3 V6 met elektro-ondersteuning, terwijl de ST in de States een dubbel geblazen 3.0 V6 heeft. De Europese Hybrid is gebaseerd op de ST-motor uit Amerika, maar dan in een lagere staat van tuning die (over)gecompenseerd wordt met een 100 pk sterke elektromotor.
En omdat die elektromotor parallel geschakeld staat, mag je de vermogens gewoon optellen. Resultaat: 457 pk en wel 825 Nm, goed voor een 0-100 tijd van om en bij de 6 seconden. Niet mis voor een mastodont van 2,5 ton die meer dan vijf meter lang is en zowel in de hoogte als in de breedte met de 2 meter flirt.
Maar een echte ST wil Ford de Explorer dan toch niet noemen in Europa?
Sport Technologies is een creatie van Ford of Europe, bedacht voor dagelijks bruikbare maar tegelijk pittige versies van wagens die in de basis al dynamisch zijn. Daarom hield de Lommel Proving Ground de boot zo lang af om de sportieve afkorting op hoogpoters te plakken, ook al komt daar binnenkort verandering in met de Puma ST. Tijden veranderen nu eenmaal, zeker als er onweer op komst is.
Voor echte hoogpoters is de lauwwarme ST-Line de limiet, omdat een Explorer ST bij ons gewoon niet zou stroken met de rest van het gamma. Maar gelukkig wil dat nu ook weer niet zeggen dat Europa de Amerikaanse kolos klakkeloos heeft overgenomen, zoals de wijzigingen aan de aandrijflijn illustreren.
Genoeg over de hybride-aandrijflijn, vertel ons liever hoe die Explorer stuurt.
Redelijk afstandelijk maar wel bij de les is daar het eerlijke antwoord op. Het blijft immers een Amerikaan, die in de beste traditie 12 cupholders met een doorsnee interieur combineert. De verrassing zit hem vooral in de benzine hybride die je via de vlotte 10-trapsautomaat echt wel een kick in de nieren verkoopt als het rechterpedaal tegen de plank gaat. De nietsvermoedende eigenaar van een nieuwe Civic Type-R kan erover meespreken…
Ondertussen rolt de wereld voelbaar weg onder de negentienduimers en houdt de koets zich redelijk kloek bij lastwissels, tot er plots een haakse bocht opduikt die meteen de KO betekent. Slaagt de Explorer er in lange zwiepers nog in om zijn omvang kundig te verbergen, dan smeken de rubbers in korte bochten al snel om vergiffenis.
Beschouwt de fiscus de Explorer trouwens als een echte of als een valse plug-in hybride?
Met een CO2-uitstoot van 66 g/km valt de Explorer PHEV inderdaad buiten het fiscale gunstregime voor plug-in hybrides, met als gevolg dat er voor de berekening van het Voordeel Alle Aard (VAA) uitgegaan wordt van 166 g/km (x 2,5). In de praktijk zouden de 41 rein elektrische kilometers de factuur wat moeten verzachten, ware het niet dat wij er maar 32 van terugvonden met een volgeladen batterij.
De Save Battery-knop, die toelaat om de elektrische autonomie te sparen voor in stadscentra, bleek trouwens ook zoek. Zonder verbrand je de e-autonomie in een vingerknip, waarna de brandstofteller vanaf 10 l/100 km begint op te lopen. Trap door en dat worden er snel 15, wat in de States nog billijk is maar bij ons in een hoge brandstoffactuur resulteert. Altijd en overal opladen is dus ook hier weer het devies, al kan je je afvragen wat voor nut een beperkte elektrische actieradius in een mastodont van een SUV heeft.
Het verdict dan maar?
Wie een volledig uitgeruste full-size SUV zoekt die in allerijl 5 volwassenen, twee kinderen en ook nog eens 2.500 kilo aan de trekhaak kan transporteren, die zit bij de Explorer aan het juiste adres. Voor een vergelijkbare Range Rover (Sport) betaal je immers meer voor minder, terwijl de Ford ook (deeltijdse) vierwielaandrijving heeft om zijn mannetje op onverhard te staan.
In de praktijk verwijst de ST-Line aanduiding eerder naar de prestaties in rechte lijn, die op een beduidend hoger niveau staan dan de bochtenkunde. Kortom: Audi (S)Q7-rijders gaat Ford er niet mee verleiden, maar om zijn Europees CO2-gemiddelde wat naar beneden te krijgen is de Explorer natuurlijk wel handig.
FORD Explorer 3.0 Ecoboost PHEV ST-Line (2019)
MOTOR: zescilinder in V, twin-turbo benzine + elektromotor, CILINDERINHOUD: 2.967 cc, MAX. VERMOGEN: 457 pk (bij 5.750 tpm), MAX. KOPPEL: 825 Nm (bij 2.500 tpm), AFMETINGEN L/B/H: 5,05/2,29/1,78 m, LEEGGEWICHT: 2.466 kg, VERSNELLINGEN: 10, automaat, AANDRIJVING: vierwielaandrijving (niet permanent), OPGEGEVEN VERBRUIK: 2,9 l/100 km (66 g CO2/km) (NEDC) – 3,1 l/100 km (71 g CO2/km) (WLTP), BANDEN: 255/55 R20 (rondom), TOPSNELHEID: 230 km/u, 0-100 KM/H: 6 s, VANAFPRIJS: 79.000 euro, SCORE: 3,5/5
MEER LEZEN
Ford Mustang Mach-E 1400 Prototype heeft 7 elektromotoren en 1.400 pk
Officieel (maar niet voor Europa): Ford Bronco en Bronco Sport