Bert Claes
De 101e editie van Le Mans had alles in huis om in een ware thriller te ontaarden. Close-racing, wisselde weersomstandigheden en incidenten maakte van deze editie weer eentje die nog lang in ons geheugen na zal zinderen. Net zoals vorig jaar was het Ferrari dat uiteindelijk aan het langste eind trok, al was het geen wandeling in het park met zoveel kanshebbers op de algemene zege.
Veel kanshebbers, veel grote merken, en veel grote budgetten. In een wedstrijd als deze zijn er meer verliezers dan winnaars. Dat werd meteen pijnlijk duidelijk toen Dries Vanthoor op woensdag -tot grote verrassing- de BMW op de tijdelijke pole zette. BMW draait tot nu toe niet echt goed mee in het WEC, maar deze prestatie gaf goede hoop voor de rest van het weekend. Helaas eindigde het kwalificatie succes in de bandenstapel op donderdag, en kon de pole niet verzilverd worden.
Spanning alom in de hyperpole sessie, want in de slot minuten verschalkte Cadillac-rijder Alex Lynn zijn merkgenoot Sebastien Bourdais voor de pole, maar die tijd werd in in extremis nog verbeterd door Kevin Estre in de Penske Porsche. Het gaf al een hint van wat er ging komen, want de Cadillac’s waren bloedsnel, en zouden de usual suspects het vuur aan de schenen gaan leggen. De WTR Cadillac moest wel enkele plaatsen achteruit op de grid, als gevolg van Earl Bamber’s crash in Spa.
De Ferrari’s hadden een duidelijke strategie aan het begin van de race: meteen hard gaan om zo een gat proberen te slaan met de concurrentie. Dat lukte in eerste instantie aardig, maar al snel sloten de achtervolgers weer aan. Na enkele uren wedstrijd viel de eerste (hartverscheurende) opgave van de Alpine te noteren, die enkele ogenblikken later werd gevolgd door de opgave van de zusterwagen. Een zeer spijtige zaak, want de Alpine’s draaiden opvallend vlotte rondetijden, en hadden misschien wel mooie dingen kunnen laten zien.
Het was voorspeld en er was dan ook geen ontkomen aan: amper twee uur in de wedstrijd gingen de hemelsluizen open en werd de pit strategie behoorlijk overhoop gehaald. Zodoende kwam de gele Ferrari van AF Corse aan de leiding te liggen. AF Corse’s ster-piloot Robert Kubica maakte echter een inschattingsfout bij het dubbelen van een GT-wagen, en tikte de BMW hypercar van Dries Vanthoor aan. Vanthoor dook de vangrails in, en moest opgeven. Kubica kreeg een (milde) penalty, en moest de leiding weer uit handen geven.
De regen was niet alleen gekomen om te blijven, maar gedurende de nacht ging de kraan zelfs volledig open. De situatie was gevaarlijk geworden, en er zat niets anders op dan de wedstrijd te neutraliseren. Met de 24 uur van de Nürburgring nog vers in het achterhoofd, werd er met lede ogen toegezien hoe de situatie urenlang onhoudbaar bleef. Uiteindelijk bleef de wedstrijd 4 uur onder neutralisatie, alvorens in de ochtend weer vrij gegeven te worden.
Rond het middaguur waren er nog drie merken in de strijd voor de overwinning: Cadillac, Ferrari en Toyota. Nadat de Cadillac terugviel, werd het een haasje-over gevecht tussen Toyota en Ferrari, en dit in de meest wisselende omstandigheden. Uiteindelijk moest Toyota de duimen leggen voor Ferrari, en lieten de Italianen een twee op twee noteren in Le Mans. Wie de wedstrijd gemist zou hebben, en gewoon nog eens de highlights wil zien, kan via onderstaande video 24 uur wedstrijd in 10 minuten recap bekijken.