Test: Mercedes GLA 45 AMG

Een korte testdriedaagse. Meer tijd was er voor DRIVR helaas niet om de AMG-drievuldigheid van Mercedes’ kleinste te vervolledigen en na de A 45 AMG en de CLA 45 AMG nu ook de GLA 45 AMG wat asfalt voor de rubbers te gooien. Conflicterende agenda’s zorgden er bovendien ook voor dat huisshooter Bert en ondergetekende op een koude dinsdagavond in januari langsheen het Albertkanaal deze nachtfoto’s gingen inblikken. En tegelijk een serieuze kou gingen vatten.

Of het die verkoudheid waard was? De nieuwsgierigheid was alleszins groot, het contrast met de volgende tester na de testdriedaagse zo mogelijk nog groter (197 pk om precies te zijn). Maar de interesse was gewekt na mijn conclusie afgelopen zomer, toen ik de reguliere GLA het compliment “de meest homogene keuze uit het instapgezelschap van Mercedes” toedichtte, en de GLA 45 AMG dus wel eens de verborgen verleider zou kunnen worden.

Flash back naar maandag, wanneer ik in Woluwe de sleutels ophaal bij de importeur en op de parking de wolf doorheen de schaapsvacht zie schemeren. Moet je tegenwoordig vaak nog eens kijken om een doordeweekse GLA – en bij uitbreiding elke A-variant – met AMG-pakket te onderscheiden van the real deal, dan verraadt diezelfde real deal zich door het Twin Blade-radiatorrooster, splitter, specifieke velgen en Performance-uitlaat, die een attractie op zich vormt. Maar daarover meteen meer.

Binnenin zitten de Performance-kuipjes namelijk als gegoten. Ook het met alcantara afgewerkte stuur ligt lekker in de hand, met de juiste duimuitsparingen op de kwart-voor-drie. Ik zoek even tevergeefs naar de schakelhendel op de stuurkolom, die in de AMG verhuist naar de middenconsole, inclusief Affalterbach-stempel. Verder zorgen panelen in carbon voor het juiste racy sfeertje aan boord. Van de bediening van het Comand-systeem ben ik nog niet echt overtuigd, maar inmiddels heeft ervaring met andere Mercedi me geleerd snel de juiste weg te vinden.

Contact om, pook in ‘D’ en de rauwe viercilindersoundtrack vult al snel het interieur. De 2.0 vier-in-lijn wordt integraal overgeheveld uit de A 45 AMG en CLA 45 AMG, inclusief de gehele stoeterij van 360 paarden (bij 6.000 toeren) en 450 Nm (tussen 2.250 en 5.000 toeren). Aan de overbrenging heeft Affalterbach evenmin gesleuteld, wat betekent dat de AMG Speedshift-zeventraps met dubbele koppeling ook zijn weg naar de GLA 45 AMG heeft gevonden.

In de C-stand (volgens Stuttgart ‘Controlled Efficiency’, maar wij houden het op ‘Comfort’) op de E19 richting Antwerpen doet die bak het prima, en schakelt hij zonder aarzelen tussen de verzetten. Manueel flipperen kan uiteraard ook met de stevig aanvoelende schakellepels. Maar switch naar S (Sport) om het verschil met Mercedes’ lethargische 7G-Tronic aan den lijve te ondervinden, al springt de Speedshift met de lichtste kramp van je rechtervoet al meteen enkele verzetten terug.

Maandagavond op mijn vertrouwde testterrein ga ik meer gedecideerd om met het gaspedaal. Wanneer dat gebeurt, lijkt de GLA 45 AMG maar één credo te hebben: hold on for dear life. De nul-tot-honderdtijd verloopt twee tienden trager dan in de A/CLA, maar gaat in de praktijk in een rotvaart voorbij en de GLA katapulteert je met een verbluffende trekkracht naar rijbewijsgevaarlijke snelheden. Dat gaat allemaal gepaard met turbogefluit onder de motorkap, maar gemodificeerd gedonder, geronk en gesnuif in de uitlaat.

Fotograaf Bert, die de CLA 45 AMG al reed, wijst me dinsdagavond tijdens de fotoshoot op de launch control-procedure, die bij Mercedes Race Start heet: zet het ESP in ‘Sport’, trek beide schakelpeddels naar je toe en hou je voet op de rem. Duw daarna het gaspedaal in en laat de rem los. De kunst is dan om alert genoeg te blijven zodat je op tijd opschakelt, maar tractieproblemen ondervind je nauwelijks. Komen de voorwielen in de problemen, dan stuurt een elektrohydraulische natte meerschijvenkoppeling tot 50 procent van het vermogen naar de achterwielen.

Ook de gripgrens ligt daardoor fenomenaal hoog – de ingenieurs in Affalterbach gebruiken Curve Dynamic Assist, een functie van het ESP, om een individueel wiel af te remmen – al kun je met een iets te enthousiaste dot gas na een snelle bocht de achterkant even bij de zaak zetten. De rijhulp gaat echter nooit volledig uit, en de remmen zijn voldoende bijtkrachtig om de GLA 45 AMG tot de orde te roepen.

Rest er me woensdagochtend in de ochtendspits op weg naar Woluwe alleen nog even na te denken over de ophanging: doordat de GLA 45 AMG 40 mm hoger ligt dan de A/CLA maar 15 mm lager dan de gewone GLA, houdt 1-CEL-507 het karikaturale midden tussen de twee, en lijkt hij me niet meteen de compacte SUV waar ze hem in Stuttgart graag voor houden. Desondanks is de demping minder scherp dan in de A/CLA, en valt er fractioneel meer koetsrol te registreren. Maar wat je aan scherpte inboet met de GLA, win je aan dagelijkse bruikbaarheid terug. Nu alleen dat prijskaartje nog.

[Foto’s: Bert Claes]

MERCEDES GLA 45 AMG 4Matic

Weggecijferd

Verdict