Test: Mazda MX-5 1.5 (2015)

Weinig wagens zijn zo iconisch als de Mazda MX-5, en dat terwijl de productie na 26 jaar nog volop aan de gang is. De goedkope, lichte en achterwielaangedreven tweezitter is zowaar dé sportwagen van Jan Modaal geworden. Dat legt veel druk op de jongste telg, want het zou zonde zijn om een rotte appel in de reeks te gooien. Druk die ook nodig is, want de reputatie van de MX-5 Miata is niet helemaal in een stijgende lijn gelopen sinds 1989.

Het succes van de eerste MX-5 (NA) zat hem in de schitterende verhouding tussen zijn lage gewicht en dito vermogen. Latere modellen werden echter groter en zwaarder, en, om de balans in ere te houden, groeiden de motoren mee. Bij de tweede generatie (NB) viel dat nog mee, maar vooral de derde generatie (NC) leed onder de gewichtstoename. Met de vierde generatie (ND) belooft Mazda terug te grijpen naar het originele concept van de Miata.

De lat werd zelfs bewust een stuk hoger gelegd, met een streefgewicht van slechts 800 kg in het achterhoofd. Die obsessie met gewicht leidde tot het verwijderen van elke overbodige kilogram, ook al moesten er daarvoor gaten geboord worden in onzichtbare delen van ramen en plaatsen van het chassis die geen effect hebben op de structurele stijfheid. Het doel werd dan misschien wel niet gehaald, maar met 975 kg lukte het Mazda wél om onder de psychologische ton te blijven.

Hoewel de gewichtsbesparingen erg verregaand zijn, werd er geen afbreuk gedaan aan de kwaliteit en de uitrusting. Binnenin is de ND mooi vorm gegeven, en is er een goede balans tussen plastic en soft-touch panelen gevonden. Overtollige geluidsisolatie is wel verticaal geklasseerd, maar daar zal de roadster-liefhebber niet om rouwen. Zoveel te beter hoor je de 1.5 SkyActiv-G immers zijn best doen om de bevelen van je rechtervoet op te volgen.

Een gevoelig stuk minder longinhoud dan de uitgaande MX-5 dus, die het met een 1.8 als basismotor stelde. Toch wist Mazda 131 pk uit de bescheiden vierpitter te puren, genoeg om na 8,3 tellen de 100 km/u te bereiken. Daarvoor moeten er trouwens toeren gemaakt worden tot de kleppen op de motorkap dansen, net zoals het in een MX-5 hoort te zijn. Niet meteen het summum van power dus, maar zie het eerder als een uitdaging om je bochtentechniek te perfectioneren.

Vergelijk het daarom gerust met indoor-karting: door het beperkte vermogen probeer je zo weinig mogelijk momentum te verliezen. Anders duurt het lang alvorens de minder krachtige motor het voertuig terug op snelheid heeft gebracht. Minimale stuurinputs en pedaalbewegingen zijn de key-factoren om het ware potentieel naar boven te halen. Dat is best een uitdaging in de MX-5: de korte wielbasis en het geringe gewicht zorgen immers voor een levendige achtertrein.

En daar moet je dan weer helemaal niet bang voor zijn. De MX-5 is immers niet zo brutaal gebekt om je meteen af te straffen. De ingenieurs gaven de ND de nodige rolbewegingen mee, waardoor de limieten beter gecommuniceerd worden. Dat zorgt wel voor een grotere gewichtsverplaatsing onder lastwissels, maar met 975 kg is dat nog relatief. Toch mocht het gedein wat minder zijn voor ons, aangezien de hoeveelheid body-roll in extremis afbreuk aan het sportieve gevoel.

Doet dat trouwens ook: het gladde stuurwiel dat misschien wel scherp reageert, maar gewoon te groot in de hand ligt. Het bulkt ook niet bepaald van feedback, het grootste deel van de communicatie bereikt je brein via je zitvlak. Het stuurhuis is ook niet in diepte verstelbaar waardoor het al snel ongemakkelijk wordt in de krap bemeten cockpit. Gelukkig wordt er veel goedgemaakt door de ronduit schitterende manuele zesbak en het bijhorende pookje met korte slagen.

Er zijn dan misschien wel enkele minpuntjes, over het algemeen is de ND bijzonder goed geslaagd. De vooruitgang ten opzichte van zijn voorganger is aanzienlijk, niet alleen in gewicht en dimensies, maar ook in prijs. Voor de 1.5 moet je minimaal 22.490 euro achterlaten bij de dealer, maar liefst 2.000 euro minder dan de NC van weleer. In ruil krijg je een heerlijk sportieve roadster, zonder de kosten en zorgen van een peperdure sportwagen.

Een unieke wagen in zijn soort trouwens, want de MX-5 heeft amper rechtstreekse concurrenten (de nieuwe Fiat 124 even buiten beschouwing gelaten). Je zou die andere lichte tweezitter, de Lotus Elise 1.6, kunnen vermelden, maar die kost bijna het dubbele. Gelukkig hebben de Japanners niet geprofiteerd van die luxepositie om een flauw afkooksel te produceren. Eén van de betere wagens van het jaar, deze MX-5 ND, en veel tijd is er niet meer over om dat nog te veranderen!

[Foto’s: Bert Claes]

Mazda MX-5 1.5 (2015)

Weggecijferd

Verdict