ShootOut: Mazda MX-5 vs Subaru BRZ

Begin dit jaar vroegen we naar jullie favoriete stuurmanswegen op eigen bodem. De reacties die we kregen verzamelden we in deze Google Maps-kaart. Of we daar voor de rest niets meer mee gingen doen? Jawel hoor: ze verder aanvullen, om maar een ding te noemen. En wel met twee DRIVRs die op dit soort wegen zouden moeten floreren: de Mazda MX-5 en Subaru BRZ.

Waarom de BRZ? Dat heeft alles te maken met de conclusie van onze vorige test, de vraag of er op droog wegdek minder te beleven valt, en vooral de woorden ‘Uitsluitsel in de zomer dus’. Woorden die al enkele maanden prominent in onze redactionele notitieboekjes neergepend staan, en genoeg reden om de Subaru een plaats in onze line-up te geven. En de MX-5? Niets dat in de zomer meer uitnodigt om met het dak naar beneden B-wegen te verorberen. Vraag maar aan ex-DRIVR Pieter Fret. Tel daar nog bij dat ondergetekende nog nooit met een Miata had gereden, en ook plaats twee op de startgrid is snel ingenomen.

Het is vroeg, die zondagochtend, wanneer ik met de BRZ in Antwerpen vertrek en in Tienen fotograaf Bert oppik. Plaats van afspraak is Houyet in de provincie Namen, en meerbepaald de Rue de la Station, die ook als fotolocatie fungeerde voor onze recente hot hatch-ShootOut. Een relatief kort stukje weg, dat al snel sterk dalend richting dorpscentrum kronkelt en in omgekeerde richting een pittige hillclimb vormt. Ideaal om het chassis van beide DRIVRs aan een lakmoesproef te onderwerpen. Maar alsof de duivel ermee gemoeid is, is het net zulke heuvelbeklimming die er op die zondag aan de hand is: de jaarlijkse Côte de course.

Uitwijken geblazen richting een hotel iets verderop dus, waar ook niet veel later collega Pieter aankomt in de MX-5. Iets buiten Houyet gaat snapper Bert aan de slag met de eerste foto’s, en daarna is het tijd om de eerste keer van sleutel te wisselen. En het moet gezegd: de eerste indrukken van de Mazda MX-5 zijn positief. Sinds het NC-model oogt hij atletischer dan voordien, en ook binnenin heb ik het al snel prima naar m’n zin: lekker laag bij de grond en met een sober dashboard voor de neus. Ook het tan brown-kleurtje van de zetels (een onderdeel van de speciale Hanabi-reeks van onze testwagen) staat ‘m wel. Alleen jammer van de te vlakke stoelen en het gebrek aan diepteverstelling van het stuur.

Vanuit Houyet trekken we richting Franse grens en Givet, wordt de omgeving minder bosrijk en worden de wegen iets overzichtelijker. Het tempo gaat dus de hoogte in, en het 1.8-literblokje van de Mazda moet harder werken om de Subaru bij te houden. Met 74 hengsten minder dan de BRZ is dat niet verwonderlijk, maar het maximumkoppel van 167 Nm wordt pas bij 4.500 tpm vrijgegeven, dus hoog in de toeren zit de MX-5 perfect in z’n comfort zone. Het onderstel verteert het allemaal zonder problemen – al staat de afstelling vooral op comfort, gezien de duikneigingen van de koets bij zwaar aanremmen – en met de achterwielaandrijving zit de balans zonder meer snor.

Alleen heb ik m’n bedenkingen bij het stuur. Dat voelt beduidend lichter aan dan dat van de Subaru maar mist vooral gevoel in de weerstandsopbouw. Ook Pieter stelt hetzelfde probleem vast: “Er zitten inconsequenties in die aan het vertrouwen knabbelen”. Toegegeven, tegenover de BRZ worden ze uitvergroot, maar ook de vijfbak van de Mazda ondergaat hetzelfde lot: hoewel de slagen kort en mechanisch zijn, zijn de verzetten veel te lang waardoor de Mazda al snel traag en underpowered aanvoelt. Een kortere eindoverbrenging zou veel verhelpen, net als een zesde versnelling trouwens. Iets wat dan weer vooral op de snelweg van pas komt.

We flirten nog even met de Franse grens maar trekken toch terug eigen land in, schieten nog wat beelden en wisselen opnieuw van auto. Op de N981 komt de Subaru volledig tot z’n recht: de directheid en het gewicht van de bedieningsorganen maken dat het af en toe wat meer aanvoelt als werken in de BRZ, maar de beloning is des te groter: een voortreffelijk directe en communicatieve voortrein en een achtertrein die je harder kunt pushen, en iets minder snel grip doorbreekt dan bij de GT86. Ga je er toch over, dan glijdt hij nog steeds bijzonder controleerbaar over z’n HP Primacy’s weg.

Dat blijkt opnieuw wanneer we op diezelfde weg een bijzonder mooie en overzichtelijke haarspeldbocht tegenkomen en besluiten er nog enkel keren te passeren: de Mazda MX-5 puur op vermogen te doen glijden is onmogelijk, dus proberen we steeds later de bocht in te remmen. Maar we staken de strijd vooraleer de inspanning ons rijtalent overtreft, terwijl de Subaru BRZ er beduidend minder moeite mee heeft en met opvallend gemak een stap opzij zet.

En dat vat deze roadtrip misschien nog het beste samen: aan het einde van de rit is de Mazda MX-5 een uiterst genietbare roadster die zich nog het beste in z’n sas voelt wanneer je hem op zeven of acht tienden van zijn kunnen rijdt. Bij alles daarboven merk je dat hij liever rustiger gemend wilt worden en ontbreekt het vooral aan vertrouwen. Rij de BRZ aan een rustiger tempo en de voldoening is groot. Schurk tegen de limiet aan en er is in zijn categorie weinig dat je in deze Ardense omgeving het vertrouwen geeft om zuivere lijnen te rijden en af en toe een stapje opzij te zetten. En daarom zijn we het er roerend over eens: een topscore voor de Subaru BRZ.

[Foto’s: Bert Claes]

MAZDA MX-5 1.8

SUBARU BRZ

Weggecijferd

Verdict

Mazda MX-5
Subaru BRZ