Test: Subaru WRX STi (2014)

De Subaru WRX STi heeft zich sinds de derde generatie toegespitst op circuitasfalt in plaats van de rallysuccessen uit het illustere verleden met Impreza-nomenclatuur. Subaru heeft met name een gezonde relatie opgebouwd met de 24-uursraces op de Nürburgring, en deze nieuwe vierde generatie WRX STi plukt de vruchten van het harde labeur bij den Duits. Maar is dat voldoende voor deze taaie vierdeurs om met een haast antieke aandrijflijn meer te zijn dan een smakelijk anachronisme in een landschap van gelikte überhatches?

Met een gemene tronie, wilde plooien in de koets en een vleugel op steroïden bolt de patser bijna als een gêneloos opgestoken middenvinger in het straatbeeld voorbij. Je kunt je moeilijk een smoelwerk voorstellen dat harder ingaat tegen de huidige zeitgeist. Toch kunnen we na enkele testdagen de exuberante tooi best smaken. Sommige kartelingen in de wat drukke lijnvoering zijn een beetje pover qua verhouding, en we zijn niet meteen aanhanger van de hyperbole symmetrie van de vierdubbele uitlaat, maar in het metaal werkt het geheel zeker beter dan op de plaatjes.

–

Misschien kunnen we die in your face-presentatie goed verteren omdat we weten wat er achter het masker schuilgaat. Er is tegenover de vorige editie namelijk onderhuids hard gewerkt om aspecten te verbeteren die de rijdynamiek van de wagen beïnvloeden. Stijfheid is daarbij het sleutelwoord. Het frame is verrijkt met staal met een hoge treksterkte – wat het geheel zowat 40 procent torsie- en 30 procent buigstijver heeft gemaakt – en de wielophanging is verbeterd met stijvere stabilisatoren, stuggere veren en pillow ball-bussen.

Klinkt veelbelovend, maar of we daar iets van merken wanneer we achter het welgevormde en nu ook in de diepte verstelbare stuurtje kruipen? We moeten alleszins eerst even wennen aan de aanslag die het interieur op onze zinnen inzet: een ware orgie van rode lampjes en matig relevante statusschermen. Een overmaat aan stemmingmakerij voor dit type scheurijzer, maar toch doet de kwaliteit van de layout en de materialen een bescheiden sprong voorwaarts ten opzichte van de vorige generatie.

Voorbijgaand aan esthetische onbenulligheden is de bolide met zijn Symmetrical All Wheel Drive en door de wol geverfde turbomotor van 300 pk en 407 Nm eigenlijk maar voor één ding gemaakt, en dat is tarmac vreten. En het moet gezegd: deze strakkere Subaru WRX STi slaat zowel op het properste gemanicuurde asfalt als op het meest afgeleefde betondek een enorme kloof met de vorige generatie. Het chassis voelt nu eindelijk als een homogeen geheel, en de afstelling van het onderstel is ei zo na perfect. Bij lage snelheid voel je wel wat toegenomen stugheid over oneffenheden, maar leg de zweep op de schijnbaar inertieloos draaiende flat four en het onderstel wordt voorbeeldig soepel en gecontroleerd tot op erg hoge snelheden.

Van de typische Subi-boxerroffel rest er wel alleen nog een gedempte echo bij lage toeren, terwijl hogerop in de tacho de klassieke klankcoulisse wordt ingeruild voor een raspige turbinehuil. De krachtsontplooiing voorbij de 3.500 toeren is daarbij zo lineair dat we de eerste malen pardoes in de softe limiter sukkelen. Schakelen bij piekvermogen rond 6.000 toeren is de boodschap, een handeling die nu trouwens een stuk tactieler uit de pols vloeit door de stijvere geleiding van de schakelwegen.

Bij de vorige versie liepen we minder warm van de wat mistige besturing en de weinig transparante reacties van de vierwielaandrijving. Gelukkig hebben de Japanners ook hier de boodschap begrepen: Fuji Heavy heeft enerzijds het hydraulische stuurhuis verstevigd en merkbaar vesneld, en anderzijds op de vooras een torque vectoring-systeem geïmplementeerd dat het binnenste wiel remt bij het uitacceleren. Die missie is relatief geslaagd: de voortrein duikt nu als een jonge puppy van de ene apex naar de andere en je kunt eindelijk effectief vol op het gas na het insturen zonder dat de neus linea recta naar de vangrail schuift.

Ga je voor maximum attack, draai dan de SI-DRIVE knop in Sport Sharp (S#), wees precies met je inputs en de Subaru WRX Sti beloont je door zijn voorgeprogrammeerde neutraliteit met vertrouwen waarmee je zelfs in de regen zonder problemen elke bocht gelijkmatig over de vier wielen glijdend uitkomt. Die neutraliteit is dan meteen het grootste caveat voor drifters en handremspecialisten: meer rotatie van de kas is bij de WRX STi precies nooit van harte. Dring je het toch op, dan moet je dermate bruut ingrijpen dat de lol er al snel af is.

Als je met een dergelijk weggedrag kunt leven en je erbij neerlegt dat futureproof niet meteen in het Japanse woordenboek staat, dan kan deze eigenzinnige machine van Fuji Heavy Industries wel degelijk nog steeds bekoren. Des te meer omdat met het verdwijnen van de Mitsubishi Lancer Evolution deze Subaru WRX STi vandaag nog het enige model in de catalogi is dat 4×4-thrills zo rauw serveert.

[Foto’s: Bert Claes]

SUBARU WRX STi (MY 2015)

Weggecijferd

Verdict