Stijn BraesOPGELET: Aan deze gastbijdrage hangt een disclaimer vast!
Het Porsche-museum behoeft geen introductie meer. Deze showcase van roemrijke racewagens en begeerlijke sportauto’s binnen een architecturaal hoogstaand kader is hier al uitvoerig geprezen. Toch heeft het fabrieksmuseum naast de wisselende exhibities ook andere troeven. Met name de vele evenementen die er plaatsvinden, tot een zomerse rooftop-party toe. De meest beruchte van alle jaarlijkse evenement is echter Sound Nacht. Dit vond eind oktober plaats en wij stonden op de eerste rij.
Oordopjes in je handen gepropt krijgen op een zaterdagavond, op zich is dat niet zo ongewoon. Het wordt wel bijzonder als dit plaatsvindt in een museum na sluitingstijd. 911 tickets waren er voor deze vierde Sound Nacht, dus snel aanmelden via de website van het museum was de boodschap. Het concept van de avond laat zich raden: aan het statische aspect van het museum wordt een akoestisch element toegevoegd door een tiental bolides hun stem te laten verheffen. De meerwaarde van de Sound Nacht zit hem echter niet zozeer in de muziek die er gespeeld wordt, maar wel in de genietroepen erachter en hun bijzonder verhaal. Want tussen de luide revs in worden niet enkel leuk gemonteerde sfeerbeelden getoond, telkens komt een genodigde sappige anekdotes vertellen over de bolide of tijdsgeest in kwestie.
Onder de gasten bevonden zich piloten als Hans-Joachim Stuck en Jürgen Barth, maar ook de ingenieurs waren goed vertegenwoordigd met Hans Mezger en Norbert Singer. Zelfs de mecaniciens, met Egon Alber die in ’44 (!) bij Ferdinand Porsche in dienst trad, werden eindelijk in het voetlicht gezet. Deels zijn de verhalen natuurlijk gekend. We weten inmiddels wel dat de tot 1500 pk sterke 917/30 een geseling voor de testbank was. En ook dat snelheden van 360km/u en meer dagelijkse (en nachtelijke!) kost waren op Le Mans vanaf eind jaren ’60 tot eind jaren ’80. Toch is het opmerkelijk te vernemen dat Stuck liever ‘s nachts reed omdat zijn niveau van concentratie dan nog hoger lag, met de focus zuiver op het stukje verlichte weg voor hem. Dat de temperatuur op een zomerse nacht flink daalt en het zuurstofgehalte in de lucht hoger komt te liggen, vond hij met het oog op beter presterende motoren ook mooi meegenomen. De inmiddels 64-jarige ex-piloot is trouwens nog steeds verslingerd aan nachtelijke escapades op hoge snelheid; trips over Duitse Autobahnen plant hij nog steeds ‘s nachts in.
En dan was er natuurlijk het geluid. Opvallend was de hoeveelheid turbomotoren die de revue passeerden, met name de 917/30, 935, 962 en de Joest WSC Spyder ’98. Zou Porsche ons hier al willen laten wennen aan de geblazen krachtbronnen die weldra het sportwagengamma bijna geheel (met als voorlopige uitzondering de GT3) gaan inpalmen? De turbo’s bliezen hard, maar het stenen huisje van de atmosferische krachtbronnen bleef overeind. De 997 GT3 Cup schreeuwde zich al in de kijker, maar het was vooral de 911 3.0 RSR die de handen van het publiek op elkaar kreeg. De luchtgekoelde boxer deed zijn reputatie alle eer aan door met een diepe, metaalachtige oerkracht in de toeren te klimmen en de decibelmeter de hoogte in te jagen.
Afsluiter was, niet geheel onverwacht, de 918 Spyder. Volledig elektrisch rolde de 918 het podium op. Als warmmaker was er de on-board ronde van Marc Lieb op de Nordschleife te zien. De snelheden die op een mistige ochtend in september bereikt werden, waren echt indrukwekkend. Zo stond de teller bij Schwedenkreuz op 304 km/u. Ter vergelijking: zelfs hedendaagse racewagens uit de GT3-klasse komen daar niet veel verder dan 270. Lieb maakte echter enkele foutjes, zo wipte hij even uit de kombaan van de Karaussell, zodat hij bij de poging op koud asfalt niet verder kwam dan een tijd van 7:07. Tien seconden langzamer dan zijn uiteindelijke record, dat inmiddels – net als dat op zes andere circuits volgens Porsche – alweer een jaar staat.
Opmerkelijk was ook het feit dat 142% van de batterij werd verbruikt tijdens het rondje, de batterij werd met andere woorden tijdens de 21 kilometer al voor 42% bijgeladen. Niettemin waren de accu’s volledig leeg aan het einde van het rondje. Wat je doet afvragen wat de tijd van een tweede lap zou bedragen en of de peperdure 918 dan nog zo’n voorsprong op de meer modale 991 Turbo (S) zou hebben? Uiteindelijk was het tijd voor live actie, en werd de V8 van de 918 afgejakkerd. Het mag dan wel geen V10 zijn zoals de Carrera GT, vlot en fel tot 9.000 omwentelingen klimmen doet deze krachtpatser wel. De melding dat de productie inmiddels met vier stuks per dag op volle toeren draait en er slechts enkele 918’s meer wachten op een toekomstig baasje, is mogelijk niet in dovemansoren beland bij sommige enthousiaste en bemiddelde bezoekers. Well played Porsche, well played …
Om 22u, na drie uur automotive entertainment van hoog niveau, is het feest geweest en ebt het volk schoorvoetend weg. De achtergebleven tooghangers krijgen de kans om, met een drankje in de hand, rond te dwalen in een haast verlaten schatkamer. Daarnaast is er ook de mogelijkheid om kennis te maken met de levende legenden. Ik ben normaliter geen handtekeningenjager, maar ben toch erg blij om de ‘Unterschrift’ van Mezger en Singer te hebben ontvangen. Het is tekenend voor deze bescheiden heren dat ze eerder verbaasd reageren wanneer een jonkie hen om een handtekening komt vragen. Omstreeks middernacht gaat de tapkraan dicht – dat zie ik in het Louvre nog niet meteen gebeuren – en wordt eenieder verzocht zich stilaan richting uitgang te begeven. Daarna gaat Sound Nacht gewoon verder in de ondergrondse parkeergarage, die zoals verwacht volgepakt is met boxermotoren…
[Foto’s: Stijn Braes]