Stijn BraesAfgelopen vrijdag was een vreemde dag voor ons land. Jaren ’90 cultband Dead Man Ray kondigde hun verrijzenis aan maar tegelijk ging een andere legendarische ‘entertainer’ heen; Jean-Pierre Van Rossem. Zijn liefde voor Ferrari was welbekend, zijn passage in de F1 werd, en wordt nu opnieuw, druk besproken. Echter, de nochtans eveneens opmerkelijke deelname van zijn team Moneytron aan de 24 Uur van Spa in 1989 blijft onderbelicht. Tijd voor een rechtzetting.
Van Rossem gooide eind jaren ’80 hoge ogen als schijnbaar succesvolle beursgoeroe. Het zette hem er zelfs toe aan in de F1 te stappen, mogelijk met een verborgen agenda: toegang krijgen tot een nieuwe wereld van kapitaalkrachtige geïnteresseerden voor zijn ‘Moneytron’. Tijdens dat eerste seizoen behaalde Moneytron-Onyx op de koop toe zelfs een podiumplaats tijdens de Grote Prijs van Portugal. Voor de start van seizoen ’90 kwam er echter een einde aan het sprookje. Een motordeal met Porsche sprong finaal af, Van Rossem zijn eigen fondsen waren inmiddels door een gerechtelijk onderzoek bevroren en andere investeerders haakten af.
Groep N
In dat magische jaar ’89 was er echter meer dan F1 dat op de agenda van het Moneytron Team stond. Van Rossem had de ambitie om met Ferrari’s naar de mooiste Belgische race te trekken: de 24 uur van Spa. Door de beperkte productieaantallen van Ferrari zat participatie in groep A er niet in. Uitgeweken werd dan maar naar groep N, divisie 5. Groep N was de klasse van racewagens die erg nauw aansloten bij de straatversies: ophanging, uitlaat en motormanagement mochten nog geoptimaliseerd worden.
Van Rossem verkreeg van Ferrari twee gloednieuwe Mondial 3.2’s voor een 24 uur durend ‘Ardennenoffensief’. Finaal produceerde de twee ingeschreven Ferrari’s 340 paarden in plaats van de standaard 270. Concurrentie in divisie 5 bestond met name uit een aloude vijand: Porsche met de 911 3.2 en 944 Turbo.
Keke Rosberg
Niet alleen een racende Mondial was opmerkelijk, ook de piloten achter het stuur waren geen nobele onbekenden. Onder andere meervoudig 24 Uur van Spa-winnaar Philippe Martin en Moneytron-Onyx F1-rijder Bertrand Gachot namen plaats achter het stuur. Maar de meest opmerkelijk coureur was de F1-wereldkampioen uit ’82: Keke Rosberg.
Maar al die adelbrieven mochten niet baten. De Mondial met nummer 74 viel al vroeg uit. De nummer 73 zou het einde weliswaar halen, maar op een dusdanige afstand (liefst 267 ronden) dat deze niet mee in de einduitslag werd opgenomen. Deze blamage werd nog erger door het feit dat categoriegenoot nummer 70, een 944 Turbo, zelfs de zesde plaats algemeen wist te bereiken te midden van de performante groep A’s.
De beide Mondials zouden vervolgens tijdens seizoen ’89 nog racen op Belgische bodem om dan finaal, net als de rest van de collectie van Van Rossem, te verdwijnen. Recent doken ze opnieuw op en in 2016 werden ze te koop aangeboden op Interclassics in Brussel.