Stijn BraesNu de hoog geanticipeerde prent Ford vs Ferrari in november naar de filmzalen komt, staat de machtige GT40 weer helemaal in de schijnwerpers. In ons geliefde Spa-Francorchamps was er afgelopen zondag ook volop aandacht voor de zegetocht van de GT40, hetzij dan wel voor de laatste in het rijtje van vier Le Mans zeges: die van ’69.
Hollywood koos om de beginjaren van de vete tussen Enzo en Henry II uit te lichten: met in ’64 en ’65 nog twee overwinningen voor Ferrari tegen een door kinderziektes geplaagde Ford GT40, om dan vervolgens in ’66 en ’67 die heerlijk zoete wraak van the blue oval te vieren. Het verhaal van Le Mans ’68 is voor de vaste lezers van DRIVR al lang niet meer onbekend, met de strijd tussen de GT40’s en de 908’s van Porsche.
Het is exact diezelfde winnende GT40 in Gulf-kleuren die ook in ’69 aan de start zou staan. Deze keer met Jackie Oliver en onze eigen Jacky Ickx aan het stuur. Niemand had op voorhand zijn geld durven inzetten op de verouderde Ford uit de stal van John Wyer, met twee onbezonnen jonge snaken achter het stuur. Het is deze illustere overwinning die Ford 50 jaar later wou herdenken.
Schildpad en haas
De editie ’69 is niet alleen voor ons Belgen belangrijk -omdat ze een eerste in een lange rij van zes overwinning voor Monsieur Le Mans zou vormen– maar ook internationaal gezien, daar het de spannendste Le Mans aller tijden zou blijken. Ickx -toen een lefgozer van amper 24– besloot immers om de typisch Le Mans-start uit protest aan zijn laars te lappen. Het naar de wagen toe rennen, inspringen, starten en wegstuiven zorgde er immers voor dat piloten hun gordel niet vastmaakten.
In ’68 raakte daardoor onze landgenoot Willy Mairesse zwaargewond na een incident vroeg in de race. Ickx besloot dan ook om naar zijn wagen te wandelen en in alle rust zijn gordel vast te maken, ook al moest hij daardoor als laatste vertrekken. Zijn gelijk zou echter meteen bewezen worden: nog in de eerste ronde ging de Porsche 917 van John Woolfe hard van de baan bij Maison Blanche. De Engelsman droeg geen gordel en stierf ter plaatse.
Het zou een bijna onmogelijke taak worden om vanaf de laatste plek naar voren te komen, want de GT40 was ondertussen een racewagen op leeftijd. Eentje die in ’68 reeds fel bekampt werd door de nieuwe 3-liters en daarenboven in ’69 ook nog eens nieuwkomers in de 5-liter sportwagenklasse (met name de 917) als uitdagers voorgeschoteld kreeg.
De kansen op de overwinning waren dus zo goed als nihil voor de GT40. Tot dat de gloednieuwe 917’s één voor één de geest begonnen geven. Vanaf dan werd het een strijd tussen de 908 en GT40. Eentje die Ickx in de allerlaatste ronde zou beslechten. Met 120 meter voorsprong op Hans Herrmann -die een jaar later met de 917 alsnog zijn carrière in schoonheid mocht afsluiten- was de eerste zege op Le Mans voor Jacky Ickx en meteen ook de laatste voor de GT40 een feit.
Spa
De keuze voor Spa als locatie voor deze hulde is verrassend genoeg logisch. Enerzijds organisatorisch, door de talloze GT40’s die elk jaar reeds aanwezig zijn bij de Spa Six Hours. Ook dit jaar waren er maar liefst 17 stuks ingeschreven voor deze zes uur durende slijtageslag. Anderzijds was het ook de plek waar Ickx reeds in ‘67 en ‘68 Ford de overwinning schonk tijdens de 1.000km. De omstandigheden nu zouden echter soortgelijk zijn als die zware regenraces van eind jaren ‘60.
Guur herfstweer teisterde de vele opgekomen Ford GT’s. Want de oude krijgers kregen het gezelschap van de modernere GT’s, zodat maar liefst 72 stuks stonden te blinken…. in de regen. Véél meer dan de voorziene 50, van een succes gesproken! Ook Ickx was nog steeds vol lof over de GT en Ford in het algemeen. Hij bedankt hen voor de steun en het vertrouwen, want blijkbaar heeft hij in de jonge jaren van zijn carrière flink wat Lotus Cortina’s afgeschreven…
