Share a little biographical information to fill out your profile. This may be shown publicly.

 

We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.

>> Van vrijdag 24 juli tot en met zondag 2 augustus is onze redactie op retraite. Daarom publiceren we tien dagen lang, elke dag om 10u00 stipt, een Best Of-artikel uit de archieven van 10 jaar DRIVR. <<

De beste homologatiespecial van de jaren 1990, 2000 en 2010 in één en dezelfde ShootOut? Beter dan dit wordt het niet op een doordeweekse donderdag.

Er zijn verschillende manieren om bekijks te oogsten. Een knalrode Lancia Delta Integrale is er zo een, net als een sinistere Mitsubishi Lancer Evo of (de moeder aller strijkplanken op) een Subaru WRX STI. Maar zet dat trio samen in een landsgedeelte waar de rallysport nog wekelijks met een pint teveel gevierd wordt, en er vallen meer kaken op de grond dan bij een gezamenlijke stripact van de Olsen-zusjes. Of hoe gezonde interesse plots verafgoding wordt.

De bedoeling van deze ShootOut is ons rot amuseren in de Ardennen nagaan in hoeverre homologatiespecials nog afgeleiden van rallywagens zijn. Iedereen weet dat de crisis ook in die tak van de motorsport welig tiert, wat ervoor gezorgd heeft dat de Groep A-status van de Integrale vervallen is tot Groep N voor de Evo en Groep Z voor de STI die helemaal geen fabriekssteun meer geniet. Kortom: de nineties versus de noughthies en het nieuwe millennium – oftewel de coolste test die DRIVR ooit heeft opgezet.

Beginnen doen we met de benjamin van het trio: de Subaru WRX STI sedan. Ontdaan van de Impreza-nomenclatuur maar ditmaal mét obligate spoiler is het meteen de enige die vandaag nog nieuw te hebben is. Vraagprijs? Minimaal 43.995€ (de hatchback is 1.000€ beterkoop) voor een drukgevoede 2.5 boxer die 300pk produceert. Een gemoedelijke stoeterij die aan de 3K-grens lineair vrijkomt, en daardoor niet meteen 407Nm sterk aandoet. Pas wanneer de centrale SI DRIVE-knop naar ‘Sport Sharp’ wijst, is de gasrespons gretig genoeg om de Integrale-spiegels zilvergrijs te kleuren.

Want vergis je niet: met 210pk voor 1.340kg passeert de Integrale na identieke 5,7 seconden de 100km/h-markering. Daarbij klinkt de Lampredi – en vooral de inox uitlaatlijn van eigenaar Patrick – veel drukker dan de boxer die binnenin zoomt en buitenaf boomt. Nog gezwegen van het geknal dat de Italiaanse tweeliter turbo aan de begrenzer produceert; een feest om widescreen in Boucles-territorium te mogen ervaren. Opvallend trouwens hoeveel mechanische grip zo’n Delta ontwikkelt, toch in vergelijking met de Subaru die gevoelsmatig nauwelijks beter doet ondanks performanter rubber. Of het aan de zware stuurinrichting ligt die zo puur is dat ze meer vertrouwen geeft dan het lichte exemplaar in de STI?

Anderzijds heeft de Integrale ook maar één party-piece, en da’s grip boven slip. Als de Pirelli’s uiteindelijk toch loslaten, dan is het over alle vier wielen gelijk. Tenzij je brutaal aanremt of met je linkervoet bijcorrigeert, maar dat laten we aan de profs over. Of in het geval van Subaru: aan de elektronica. De SI DRIVE-knop controleert namelijk niet alleen de gasprespons en de grenzen van het ESP, maar ook de reactie van het centrale differentieel. In standaardmodus gedraagt de WRX zich als een voorwielaandrijver met een mechanische sper; veilig en meer dan capabel om de neus zonder onderstuur uit de bocht te trekken. In Sport Sharp vloeit er meer vermogen naar de achterwielen, al merk je dat vooral omdat de voorwielen minder hard sleuren. Dat gezegd kregen we tot tweemaal toe een onverwachte armvol overstuur geserveerd. In standaardmodus. Op droge tarmac. Met het ESP geactiveerd.

Gegrepen door een echte Recaro is de Lancer de enige die van meet af aan goed zit. In de Integrale vindt alleen een geboren Italiaan zijn draai, terwijl de standaardstoelen van de STI te plat zijn voor sportief gebruik. Ook de manuele zesbak is minder knokig dan die van Subaru, en natuurlijk veel strakker dan de losse vijfbak in de Lancia. De bandenmaat blijft met zeventien duim discreet, en staat de Lancer als gegoten. Piep trouwens eens door de BBS-velgen, en je merkt dat eigenaar Alex de standaard shocks vervangen heeft door Groep-A/N materiaal van Proflex – inclusief externe expansiereservoirs onder de motorkap. Maar verder is deze EVO IX standaard, met 280pk en 355Nm uit een karaktervolle tweeliter turbo.

Het resulterende weggedrag is niet minder dan fenomenaal. Waar de Delta breedgeschouderd stuurt en de STI bijna dartel, snijdt de Evo IX als een chirurg op amfetamines – met meer dan voldoende gevoel door dat prachtige Momo-stuur. Eenmaal in den draai zijn er opties: dieper smijten en met een gecontroleerd driftje exiten, of de Active Yaw Control (AYC) zijn werk laten doen om het buitenste achterwiel in te graven en de Mitsu bungee-gewijs de rechte lijn op te katapulteren. Waar je ook voor kiest, het devies is altijd om onnatuurlijk vroeg op het gas te gaan en de AYC hocus pocus zijn werk te laten doen. Want onderstuur kennen ze bij Ralliart duidelijk niet. En toch voelt het nooit bangelijk aan, tenzij dan in de positieve zin van het woord.

Een trio als dit over een contemporaine kam scheren, is natuurlijk geen sincure. Subaru moet in ieder geval applaus krijgen om voet bij stuk te houden in een zwaar vijandelijk klimaat. Al zou de linksgestuurde STI zeker baat hebben bij de koerswijziging die Subaru UK heeft ingezet: 40pk meer voor 6.000£ minder. Kwestie van kopers een reden te geven om niet voor een voorwielaangedreven hyperhatch te gaan. Bovendien is dit facelift-model (dat sinds begin 2011 onderdelen van de Japanse Spec-C leent) het beste dusver, zeker als je hem echt bij het nekvel pakt en door die initiële wazigheid prikt. Maar zo transparant of intuïtief als de allerbesten? Daarvoor schiet de Scooby een R‘etje tekort.

De Integrale heeft op zijn beurt een puurheid waar zelfs de Evo voor moet passen, maar vraagt twintig jaar na datum wel om serieuze toegevingen: een draak van een turbogat en een onmogelijke rijhouding om er maar twee te noemen. Leer ermee omgaan en je herontdekt rijden in al zijn puurheid, met tijdloze kwaliteiten die auto’s gewoon niet meer hebben. Eentje voor de die-hards dus, maar wat een evenement op wielen. Rest er enkel nog de Lancer EVO IX die gemakkelijk bij het beste hoort dat we dit jaar al gereden hebben. En bij uitbreiding: sinds DRIVR begin 2009 boven de doopvont werd gehouden. Niet mis voor een Japanner die alweer vijf jaar uit productie is, en het levende bewijs dat rally-input echt wel nodig was om straatwagens naar een ander niveau te tillen.

[Foto’s: Jeroen Peeters, Pieter Ameye & Ken Divjak]

LANCIA Delta Integrale Evoluzione

Plus Min
+ Icoon – Rijhouding

MITSUBISHI Lancer Evo IX

Plus Min
+ Homologatie-apparaat – Erm…

SUBARU WRX STI

Plus Min
+ Uitstervend ras – Transparantie

Weggecijferd

Integrale
Lancer
WRX
Motor 2.0 4-in-lijn turbo 2.0 4-in-lijn turbo 2.5 boxer turbo
Aandrijving 4×4 4×4 4×4
Vermogen 210 pk 280 pk 300 pk
Koppel 300 Nm 355 Nm 407 Nm
Gewicht 1340 kg 1440 kg 1505 kg
Acceleratie (0-100 km/h) 5,7 s 5,7 s 5,7 s
Topsnelheid 220 km/h 250 km/h 247 km/h
Gem. testverbruik (niet gemeten) (niet gemeten) (niet gemeten)
Prijs (uit productie) (uit productie) 43.995 euro

Verdict

1. Lancer Evo IX 10 op 10
2. Integrale Evoluzione 9 op 10
3. WRX STI 8 op 10