Stijn Braes
Vanaf 1 januari dit jaar werd USB-C de standaard voor het opladen van elektronische toestellen. Een mooie evolutie naar meer uniformiteit, een die we ook in de autosector nog meer zouden kunnen gebruiken.
Toegegeven, het heeft jaren geduurd vooraleer USB-C de standaard werd. Maar niettemin zal het fijn zijn om in de toekomst, in geval van nood, gewoon 100% zekerheid te hebben om de lader van een collega of vriend even te kunnen lenen. Of om binnen één gezin met één lader op vakantie te kunnen gaan. Dat dergelijke uniformiteit niet evident is besefte ik onlangs nogmaals toen ik de winterwielen van de vierwielers des huizes -rijkelijk laat- wou monteren.
Dan besef je plots dat er tal van zaken zijn die vandaag de dag nog steeds niet gestandaardiseerd zijn in de autosector. Te beginnen met het formaat van wielbouten, maat 19 is courant maar toch geen standaard (helaas). Nog vreemder wordt het wanneer je diverse wagens probeert op te krikken. Dan ontdek je ten eerste vaak dat niet alleen het reservewiel is verdwenen uit moderne vierwielers maar dat ook een krik niet meer terug te vinden valt in de kofferbak… Een oude krik gebruiken die je nog hebt liggen, of deze van een andere wagen, is een optie alleen zal je dan snel ontdekken dat ook hieromtrent uniformiteit ontbreekt. In een aantal gevallen bevat een de krik bovenaan een gleuf die mooi in de richel onderaan de wagen past. Maar sommige merken kiezen voor een geheel specifieke oplossing, zoals BMW waarbij je een adapter in de vorm van een balkvormig ‘blokje’ moet hebben. Een leuke ontdekking wanneer je eerst alles naar buiten hebt gehaald om een bandenwissel door te voeren.
Trouwens, ook de locatie van de krikpunten kunnen danig verschillen en dezer dagen is dat informatie die niet altijd meer in de handleiding terug te vinden is. Dito betreffende het aanhaalmoment voor de bouten, gelukkig bestaan er nog fora. Waarmee we niet willen zeggen dat alles vroeger beter was, maar…