Pieter AmeyeVolgens Ford is het nieuwe platform van de vierde generatie Focus niet meer of minder dan de Heilige Graal.
“De volledig nieuwe Focus is de eerste wagen die op het nieuwe C2-platform van Ford gebaseerd is. Dat platform is ontworpen om de botsprestaties te verbeteren, meer interieurruimte te bieden voor de middenklassemodellen van Ford, zonder nadelige gevolgen voor de buitenafmetingen, en de aerodynamica te verbeteren met het oog op een lager brandstofverbruik“, aldus het persbericht dat verder niet echt ingaat op het belang van het C2-platform voor de groep.
Globale gedachte
Het platform wordt Ford’s equivalent van Toyota’s TNGA-platform (Toyota New Global Architecture) en VAG’s MQB-platform (Modularer Querbaukasten) dat intussen een hele rist auto’s siert bij zowel VW, Audi, Skoda en Seat. Het is een van de manieren waarop Ford de volgende vijf jaar zo’n 4 miljard euro wil zien te besparen.
Het zelfdragend platform is het eerste van vijf nieuwe platforms dat met dezelfde globale gedachte ontworpen werd, en is zonder twijfel het meest belangrijke gezien de grote hoeveelheid voertuigen dat het ondersteunen zal. Door zijn veelzijdigheid hoopt Ford bovendien nog eens 20% minder te moeten uitgeven inzake onderzoek en ontwikkeling bij nauw verwante modellen.
Enerzijds zal het C2-platform auto’s ondersteunen van het formaat Fiësta tot en met crossovers zoals de Edge en (Amerikaanse) Escape. Anderzijds werd het zo ontworpen dat Ford heel wat extra onderdelen zal kunnen delen doorheen de verschillende modellen. Denk aan de frames van de stoelen, de elektronische handrem of de HVAC-modules (Heating, Ventilation, Air Conditioning). Bij Ford’s eerste modulaire platform C1, dat onder andere gebruikt werd voor de uitgaande Focus, Escape en Transit Connect, moest het bijvoorbeeld nog verschillende HVAC-units gebruiken.
Niet zonder risico
Ford wil met andere zoveel mogelijk niet-zichtbare onderdelen delen tussen zijn verschillende modellen, om op die manier sterker te staan bij zijn leveranciers, te snoeien in onderzoek en ontwikkeling en in het aantal reserve-onderdelen en in de complexiteit van de bouw van zijn modellen. Een strategie die op papier enkel voordelen heeft, maar zoals VAG ondervonden heeft, ook risico’s met zich meebrengt. Zo had het Duitse concern initieel een hoop extra kosten om MQB bij zijn vele merken te introduceren, terwijl bijvoorbeeld ook de gevolgen van terugroepacties groter zijn gezien het grote volume van de getroffen units.
Toch maakt Ford zich sterk dat C2 zal toelaten om auto’s te bouwen die tegelijk goedkoop genoeg zijn voor markten zoals China en tegelijk zo veeleisend als Europa. Onder andere door met toeleveranciers te werken die lokaal produceren. Tevens heeft het drastisch gesnoeid in de hoeveelheid beschikbare configuraties. Voor de Amerikaanse Focus zijn die bijvoorbeeld gedaald van 360 naar slechts 26. Het is ook geen toeval dat de nieuwe Focus meteen beschikbaar is in verschillende hoogwaardige afwerkingsniveau’s (Titanium, ST, Active en Vignale) die de prijs, en dus de winstmarges, helpen opdrijven. Ford hoopt met andere woorden op een totale win-win-situatie. Of dat ook het geval gaat zijn zal de toekomst uitwijzen.
[Bron: Autonews]