Share a little biographical information to fill out your profile. This may be shown publicly.

 

We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.

Wanneer zag u laatst nog eens een vroege 2CV? Ook al was dit eens een -eerste- wagen voor de massa, ze zijn inmiddels quasi uit ons dagdagelijks straatbeeld verdwenen. Dat we op pad konden met een dergelijk exemplaar uit 1955 is dan ook best een bijzonder moment dat we met jullie willen delen.

We hebben weldra opnieuw een testduel met flink wat paardengeweld voor jullie klaarstaan, maar blijer werden we eigenlijk van deze ‘grijze muis’. 12 volle pk’s schuilen er onder de kap van deze 2CV uit 1955 en toch wist hij ons te biologeren en een glimlach op ons gezicht te toveren. Dat zowel de eigenaar, die normaliter een voorliefde voor oudjes uit Stuttgart heeft, alsook Chris Harris er ook zo over denken, kan geen toeval zijn.

(Lelijk) eendje

De iconische eenvoudige wagens, zoals de Kever en de Mini hebben, los van hun verschillend concept en uitwerking, héél wat kenmerken gemeen: beperkt formaat, inzetbaar van platteland tot in de stad én een lange houdbaarheidsdatum. De 2CV bleef zo in (Portugal) in productie tot in 1990, nadat de productie in onder andere België en Frankrijk al was gestopt. Zoals inmiddels bekend, dateert het idee voor de 2CV -net als voor de Kever trouwens-  van voor WOII. Al vanaf de overname van Citroën door Michelin (in 1934) werd er werk gemaakt van een goedkope wagen die ruraal Frankrijk zou mobiliseren.

Geloof het of niet, ook het lastenboek van de 2CV -initieel onder de projectnaam TPV, oftewel Toute Petite Voiture genaamd- werd destijds al opgesteld na een marktonderzoek. De finale uitkomst hiervan was dat er nood was aan een goedkope -en dus ook zuinige en betrouwbare- wagen die eenvoudig moest bediend kunnen worden door landbouwers (M/V) op klompen (en met hoofddeksel). Het autootje moest uiteraard ook uit de voeten kunnen over de alomtegenwoordige slechte landwegen en daarbij een mandje eieren, 50 kilogram aardappelen of 50 liter wijn kunnen transporteren. Finaal zou de topsnelheid 60 km/h dienen te bedragen. Het uiterlijk, dat was van geen tel zo luidde de conclusie. Presentatie van dit kleine wonder was voorzien voor het Salon de Paris van 1939, ware het niet dat Duitsland een maand voor datum de oorlog verklaarde aan Frankrijk…

Het project kwam tot stilstand en werd tijdens de oorlog zelfs angstvallig verborgen gehouden voor de Duitse bezetter. Op 7 oktober 1948 was het dan eindelijk zover, op het Salon de Paris werd de productieversie van de 2CV aan de wereld getoond. De naam (lelijk) eendje werd al snel toegekend, niettemin bleek de 2CV commercieel gezien een schot in de roos. Het marktonderzoek had zijn vruchten afgeworpen, het uiterlijk was dus effectief van weinig tot geen belang. Functionaliteit baas.

Hogesnelheidstest

Terwijl we mens en machine even laten uitrusten in de schaduw -we kozen net de warmste dag van juni om dit oudje uit te laten- worden we geconfronteerd met de omwenteling die er sinds WOII heeft plaatsgevonden. Voor onze neus schiet er immers een elektrische ID.4 door de straat, op weg naar een -met springkastelen getooid- kinderfeestje even verderop. De ID.4 staat in alles, aandrijving, veiligheid, comfort, enzovoort, mijlenver verwijderd van de 2CV. Maar datzelfde geldt ook voor zijn inzittenden, want zelfs op een zaterdag zijn ze kennelijk gehaast onderweg om een -meer dan waarschijnlijk- propvolle agenda af te werken. Hoe anders was het vroeger, toen alles noodgedwongen aan een slakkengangetje ging.

Alhoewel, “slakkengang?” hoor ik de eigenaar denken. Tijd voor een test. We klimmen weer aan boord en geven de 2CV de sporen voor een ‘hogesnelheidstest’, een die al voor het nodig gegniffel op onze stories (IG) heeft geleid. Na veel aandringen halen we -terwijl we links en rechts worden voorbijgestoken- onze vooropgestelde snelheid van 60km/u net… niet. Geen erg, want we hebben geen haast vandaag.

La douce France

‘Ons’ vroeg exemplaar mag dan wel de invloeden van de tand des tijds tonen, deze heeft niettemin een grondige restauratie achter de rug waarbij de patina mooi bewaard is gebleven. Het exemplaar komt effectief uit la douce France en werd daar dagelijks ingezet tussen 1955 en 1981. Van dit laatste actieve jaar is nog zowel de sticker van de autokeuring op de voorruit -die gelukkig heel is gebleven tijdens de restauratie- alsook de aanduiding van het onderhoud -langs de motor- nog zichtbaar.

1981 is een jaartal met tal van betekenissen. Enerzijds stamt de trotse eigenaar van deze 2CV uit dat jaar en heeft hij ook een 911 SC die toen het levenslicht zag. Anderzijds stond de 2CV toen in de kijker als ‘getaway car’ voor James Bond. In de prent ‘For Your Eyes Only’ ontsnapt Bond van de villa van de schurk in een gele 2CV. Nadat de Lotus Esprit van Bond ontplofte zat er immers niets anders op dan te ontsnappen met de 2CV 6 -met inmiddels reeds de volle 29 pk (!)- van zijn fraaie partner in crime Melina. Ondanks een koprol en diverse incidenten komen Bond en Melina veilig aan bij hun hotel. Citroën maakte gebruik van deze publiciteit en lanceerde een “Jaune Hélios” 2CV 6 Spécial, in dezelfde gele kleur en voorzien van het opschrift 007 en -bestickerde- kogelgaten.

Faux patina

Ons oudje zat op dat moment dus al aan het einde van zijn eerste carrière. En vandaag is het alleen wanneer je de motorkap opentrekt dat de restauratie boekdelen spreekt, met zicht op een nette motorruimte en een nieuwe voetenbak. Niet enkel onderaan en rond de ramen kwam er laswerk aan te pas, ook de achterkant werd opgeknapt. Kennelijk vond iemand het ooit een puik idee om een later type achterzijde te installeren, een met een afzonderlijke kofferklep. Inmiddels werden kosten noch moeite gespaard om terug te keren naar originele staat, zijnde inclusief het ‘dakzeil’ dat tot net boven de bumper reikt en tegelijk ook als kofferklep moet dienen. Een vakkundige spuiter heeft er vervolgens een echt kunstwerkje van gemaakt door achteraan erg smaakvol ‘faux patina’ aan te brengen die perfect aansluit bij de rest van de wagen. Schijn durft dus te bedriegen bij deze voiture.

Trouwens, dat kosten noch moeite sparen gaat verder tot in de kleinste details. In tegenstelling tot vele andere vroege 2CV’s heeft deze nog wel zijn ultrasmalle velgen behouden. Ondanks de nieuwprijs van 150 euro per band voor de specifieke maat. Of hoe de betaalbaarheid van klassiekers, zelfs al waren ze ooit alomtegenwoordig, ook onder druk komt te staan. Maar beter te duur dan helemaal niet te koop zegt een oude wijsheid. Dat geldt ook voor het stof van de zetels, welke zich nog in originele -maar verweerde- staat bevinden. Een zoektocht naar nieuwe stof is nog volop aan de gang maar heeft geen haast, een wagen als deze mag zich ‘dans son jus’ bevinden. Bovendien kwijten de stoelen zich nog uitstekend van hun taak en dempen ze, in samenwerking met de legendarische ophanging, goed alle oneffenheden die op het pad liggen. Tevens zijn ze eenvoudigweg uitneembaar voor bijvoorbeeld een picknick langs de kant van de weg. Ideaal om te bekomen van een (ont)spannend ritje, want ondanks de gekende rolneiging heeft deze amper 505 kilogram wegende française een best amusant weggedrag. Simpelweg geniaal is dan ook de beste omschrijving voor deze allemansvriend(in).

Citroën 2CV (1955)
MOTOR: tweecilinder boxer, CILINDERINHOUD: 424 cc, MAX. VERMOGEN: 12 pk, MAX. KOPPEL: 21,6 Nm, AFMETINGEN L/B/H: 3,78/1,48/1,7 m, LEEGGEWICHT: 505 kg, VERSNELLING: 4 versnellingen, manueel, AANDRIJVING: voorwielaandrijving, BANDEN: 125/90 R16 (rondom), NIEUWPRIJS: 54.950 BEF, TOPSNELHEID: 60 km/u (bergaf met wind in de rug), 0-100 KM/H: /, Score: 4,5/5

MEER LEZEN

ROADTRIP: PER 2PK-SCOOTER DOOR DE SAHARA (1993)

KORTFILM: CITROEN 2CV SAHARA – EEN BERGGEIT MET 2 MOTOREN

CITROËN VIERT ZIJN 100E VERJAARDAG MET… EEN OBJECT