Axel CaymanHet moest er vroeg of laat van komen: de man die ons al geruime tijd achter de schermen assisteert, treedt eindelijk op de voorgrond. De aftrap geeft hij met de introductie van zijn nieuwste DRIVR. Maak kennis met Axel Cayman en zijn kersverse Subaru BRZ!
Je moet jezelf blijven uitdagen. Daarom zit ik al een tijdje te snakken naar een toegankelijke (lees: speelse) achterwielaandrijver die ook aan zinnige snelheden te genieten valt. In ieder geval speelser dan de Lotus Elise die ik eveneens onder mijn hoede heb. Want die kerft vooral graag zuivere lijnen. Overstuur kan, maar het is niet van harte – en je moet al van aardig goeden huize zijn om de wagen niet tête-à-queue in de eerste de beste haag te steken. Hoog tijd voor een DRIFTR van Subaru.
Maar waarom dan een BRZ en niet Toyota’s alom geprezen tweelingbroer, hoor ik jullie al denken? In één woord: efficiëntie. De Subaru ruilt de losbandigheid van de Toyo in voor meer stabiliteit op de remmen en een strakker insturende voortrein. Daarmee promoveert de laaggewicht coupé pardoes van dwarsjakker naar lijnentrekker. Dat er met die afstelling iets meer onderstuur aan te pas komt, neem ik graag voor lief; het recept wint duidelijk aan complexiteit. Daarenboven bevalt de snoet van de Subaru me beter. Er zit een bijna klassieke lijn in die de ‘opgepast-of-ik-pak-je-boterhammen-af’-styling van de Toyota mist.
Over styling gesproken: de standaard euro-spoiler is een ernstige misser in mijn boek. Vandaar de niet insignificante investering in een vleugelloze JDM-kofferklep. Zo komt dat mooie profiel een stuk beter tot zijn recht en kan ik me weer zonder vermomming onder het publiek begeven. Verder zijn de bloemige OEM-wielen vervangen door een setje OZ Alleggerita’s voor een winst van 2,4 kg onafgeveerd gewicht per hoek, en zorgt de Australische interieurcatalogus voor een consequentere monochromie van de cabine. Het oog wil tenslotte ook wat.
Voldoet de zilvergrijze bolide daarmee aan de hooggespannen verwachtingen van deze ex-Evo rijder? Volmondig: ja. En zowaar beter dan gedacht. Een beetje buiten de DRIVR-geplogenheden voel ik me zelfs verplicht om de uitgekiende lay-out van de Toyobaru te bezingen. De wagen is namelijk voor zijn compacte koetswerkconfiguratie bijzonder praktisch bemeten. De koffer is mooi gekantrecht (voor een setje circuitbanden) en heeft een goede hoogte-diepte verhouding die maakt dat shoppen perfect mogelijk is. Achterin kan er zelfs iemand mee voor korte afstanden.
En hoe zit dat nu met die olifant in de kamer, namelijk het vermogen – of het vermeende gebrek daaraan? Om kort te gaan: de wagen is méér dan snel genoeg zolang je de correcte bediening ter harte neemt. Dat wil zeggen: toeren maken! Combineer dat met een bewust gebruik van lastwissels rond de toegankelijke limieten en je hebt een speelkameraad die ver voorbij rechtdoor-acceleraties vermaakt.
De wagen nodigt uit om een andere, meer actieve kant van rijdynamiek te ontdekken en hij geeft daarbij veelvoudig terug wat je erin steekt. Dat je jezelf daarvoor wat zult moeten aanscherpen, is wat mij betreft alleen maar de kers op de taart. En daarvoor heb ik meteen een uurtje één-op-één training geboekt in het Centre de Maitrise Du Volant te Visé. Waarover volgende keer meer!