Bert ClaesDe bucketlist van elke motorsportliefhebber bevat ongetwijfeld een bezoek aan het World Rally Championship. Afgelopen weekend streek het circus neer in Portugal, één van de mooiere wedstrijden op de kalender. Voor DRIVR het signaal om eens de sfeer gaan op te snuiven. Maar hoe begin je als toeschouwer in godsnaam aan zo een rally? Bij wijze van voorbereiding trokken we eerder dit jaar al naar het BK in Haspengouw, waar je door middel van een stafkaart de vier KP’s kon localiseren. Een half uurtje op voorhand aankomen gaf net tijd genoeg om een leuk plekje uit te kiezen.
Portugal besloten we met een soortgelijke aanpak te tackelen, maar dat bleek, achteraf gezien, een tikkeltje naïef. Aangekomen op de proef van Baiao leidde de (enige) smalle toegangsweg ons naar spectator zone 14, maar naarmate we dichterbij kwamen begonnen de geparkeerde auto’s in de berm steeds prominenter op te duiken. Dan sta je voor twee keuze’s: ofwel parkeer je ergens vroegtijdig en wandel je vijf kilometer, ofwel probeer je zo ver mogelijk door te rijden met het risico geen plaats meer te vinden. Dat laatste gebeurde ons in Baiao, met gevolg dat de verkeersstroom vastliep op de smalle weg. Keren was uitgesloten, dus iedereen moest weer achteruit tot ze ergens een plekje vonden.
Enkele locals besloten hun Fiat Panda (nee geen 4×4) dan maar in een zeer diepe zandberm te dumpen, want je auto achteraf laten takelen weegt natuurlijk niet op tegen het missen van een proef. Dat gaf al meteen een indicatie hoe toegewijd de Portugese fans zijn, want niets kon ons voorbereiden op het volksfeest dat het WRC hier is. Met duizenden zakken ze hier af naar elke proef, en dat levert een schitterende ambiance op. Elke auto die passeert, wordt onthaald op gejuich waar zelfs een afgeladen voetbalstadion geen antwoord op heeft. Publiekslievelingen Kubica en Sordo worden zodanig op handen gedragen, dat het als een eer beschouwd wordt om een opgeworpen steen tegen je hoofd te krijgen.
De immense drukte en chaos in aanloop en na afloop van elke proef betekende wel dat het vrijwel onmogelijk is om meer dan één stage per dag aan te doen. Drie uur op voorhand vertrekken aan het hotel bleek geen overbodige luxe, en de twee uur om de terugweg stapsvoets af te sluipen stelde ons geduld meermaals op de proef. Of het dan was tegengevallen? Helemaal niet, maar bereid je voor om enkele grote opofferingen te maken voor maar een klein stukje wedstrijd te zien. In ruil krijg je wel de wereldtop qua rally aan het werk te zien in poster-waardige landschappen. En je gaat kilo’s stof happen, maar dat is de piloot zijn dankwoord voor uw aanwezigheid.
[Foto’s: Bert Claes]
[Foto’s 6, 9, 13, 25 en 29 door Dirk De Smet]