Test: Peugeot RCZ R

Voor elke auto die afzwaait, komt er normaal een nieuwe in de plaats. Meteen de reden waarom het autojournaille vooral aandacht spendeert aan lanceringen beter dan aan verdwijningen, ook omdat die laatste vrij zeldzaam zijn. De Peugeot RCZ is een spijtige uitzondering op die regel. De overkoepelende PSA-groep heeft namelijk beslist dat de tweedeurs geen vervolg krijgt, waardoor de sublieme R-variant in één adem komt te vervallen. Tijd om een traantje weg te pinken tijdens een laatste testrit.

De Racing Concept Zagato kwam er nadat het 308 RCZ Concept meer dan gunstig onthaald werd op het Salon van Frankfurt in 2007. De Peugeot-bonzen wilden pre-crisis nog wel eens een gokje wagen, en namen de RCZ zonder al teveel wijzigingen in productie. Dat Zagato er helemaal niets mee te maken had, was op dat moment bijzaak. Voor schappelijke centen kon je immers een knappe coupé met double-bubble dak krijgen (een hommage aan het Italiaanse designhuis), voorzien van een pittige turbobenzine die we al van de Mini Cooper S en JCW kenden. Zelfs dieselrijders werden op hun wenken bediend met een 163 pk sterke tweeliter die van de RCZ een zuinige vierwieler met GT-ambities maakte.

Maar écht sportief kon je de 2+2 bezwaarlijk noemen, zelfs niet met zijn 200 pk sterke THP-motor. Vóór de facelift van 2013 waren we dan ook vooral onder de indruk van de precisie die de RCZ aan de dag wist te leggen, terwijl de opfrisbeurt vooral een geliktere snoet met zich meebracht. De echte kentering kwam pas eind 2013, toen Peugeot de R-variant aankondigde. Voorzien van een danig herwerkte 1.6 en tal van mechanische aanpassingen moest dat het eerste exponent van een gereïncarneerd Peugeot Sport worden, de racingarm die tot dan toe vooral rallywagens prepareerde maar hoe langer hoe meer met de straatproducten betrokken zou worden. En of de tegenhanger van RenaultSport daarmee een statement wou maken.

De reacties in de pers zaten meteen goed, met name door de toevoeging van een mechanische sper en potentere remmen om het geweld van de 270 pk sterke 1.6 bij te benen. Daarmee tekende de vierpitter trouwens voor het hoogste specifieke vermogen van alle 1.6 turbobenzines, was geen misse prestatie was. Onderdelen van onder andere Mahle zorgden voor de betrouwbaarheid, een lichter vliegwiel voor een toerenhonger die de THP-blokken vreemd was. Achter de grotere wielen belandden Alcon-remschijven met potige klauwen, terwijl de ophanging navenant herzien werd. Kortom: Peugeot Sport had genoeg gedaan om van de knappe RCZ een regelrechte Mégane RS-concurrent te maken. Tijdens de eerste DRIVR-rit van 2014 waren de twee dan ook aan mekaar gewaagd, in die mate zelfs dat de RCZ R door ondergetekende tot dé verrassing van 2014 werd gestemd.

Anno 2015 heeft de R-versie nog niets van zijn kunde verloren. De kleine motor demarreert met een verrassend bassige stem, geholpen door twee gescheiden uitlaten. Bij de lichtste beroering van het alu gaspedaal flakkeren de toeren op, dermate responsief is de vierpitter (voor een turbomotor). Binnenin zorgen sportieve kuipen en een dito stuur voor de nodige atmosfeer, al zijn die twee attributen eerder van het forse type – net als de pook van de zesbak. Schakelen doet hij nochtans prima, zij het iets omslachtiger dan de beste handbakken van het segment. De motor heeft geen merkbaar turbogat, maar doet zijn beste werk toch vanaf 3500 toeren, waarna de naald gezwind richting de begrenzer aan 6750 toeren toeren snelt. Opnieuw atypisch voor een turbobenzine, maar kenmerkend voor het werk dat Peugeot Sport erin gestoken heeft.

Dankzij de mechanische sper hebben de paarden niet de minste moeite om hun weg naar het asfalt te vinden, ook al is het LSD niet zo scherp als dat van de Mégane. Daarom reageert de voortrein fractioneel trager en vooral braver, waardoor de RCZ R aan dagelijkse inzetbaarheid wint. Aan comfort ontbreekt het de coupé ondanks 19-duimers evenmin, terwijl het stuur natuurlijk genoeg aanvoelt om gemakkelijk te manoeuvreren én bochten te negotiëren. Of hoe de sportknop in deze toepassing nog eens schittert door afwezigheid. Maar akkoord: een Mégane RS die er echt voor gaat, valt (net) niet te volgen met de Peugeot. Maar daarvoor biedt de RCZ R heel wat in ruil, gaande van zijn grotere stabiliteit in de bocht tot aan zijn tijdloze looks toe. Verwacht alleen geen speelse achtertrein à la RenaultSport.

Waarom de RCZ geen gevolg krijgt, willen ze bij Peugeot niet gezegd hebben. Feit is dat de Franse constructeursgroep momenteel uit een dal klimt, waardoor nicheproducten het eerst in de shredder gaan. En dat is best spijtig, aangezien de R-versie zijn mannetje zowel visueel als dynamisch kon staan tussen de opgewaardeerde Audi TT en de kekke BMW M235i, ook al kosten die alle twee een goede duit meer. Het feit alleen dat we de koning der hot hatches, de Renault Mégane RS Cup, ongegeneerd in deze vergelijking betrekken, zegt meer dan genoeg over de kwaliteiten van Peugeot’s beste DRIVR’s car in jaren. Hij zal dan ook met hart en ziel gemist worden op de redactie.

[Foto’s: Bert Claes]

Peugeot RCZ R

Weggecijferd

Verdict