Bert ClaesDe elektrische Volkswagen ID.R heeft het absoluut record op de Pikes Peak heuvelklim weten te bemachtigen. Romain Dumas verbeterde niet alleen het EV-record van Rhys Millen uit 2016, maar verpulverde ook de onklopbare tijd die Sebastiën Loeb in 2013 wist neer te zetten.
Overal in de media wordt de kracht van de elektrische aandrijflijn als oorzaak aangeduid. Maar als we de gegevens zwart op wit vergelijken, klopt die uitleg niet helemaal. Hoe komt het dan dat de zwaardere en minder krachtige VW ID.R 16 seconden sneller was dan de Peugeot 208 T16?
Visuele identiteit
Hoe moeilijk het ook is om beide runs met mekaar te vergelijken, er is één gemeenschappelijk deler die bijzonder veel van die vragen kan beantwoorden. Toen men in 2012 besloot het parcours van de heuvelklim volledig te asfalteren werd er niet bepaald half werk geleverd. Het verse asfaltlint is van uitstekende kwaliteit en is op de meeste plaatsen zo vlak als een biljarttafel. Dat maakt de heuvelklim, in tegenstelling tot vroeger, nu ook geschikt voor de meest extreme creaties die kunnen profiteren van een minimum aan grondspeling en enorme niveaus downforce.
Het open reglement laat dus bijzonder veel vrijheid aan de constructeurs. Maar bij Peugeot werd destijds, wellicht vanuit een commercieel standpunt, besloten de visuele identiteit van hun productiemodellen te respecteren. Het koetswerk werd in grote mate gebaseerd op de 208. En hoewel die gelijkenis alleen maar visueel is, betekent dat toch een groot nadeel. In de windtunnel moesten de aerodynamische aanpassingen afgestemd worden op het koetswerk van een hatchback. Men begon dus vanaf een basis die voor een ander doeleinde ontworpen is, en dat compromis betekent dat je niet volledig gebruik kan maken van het reglement.
In de windtunnel
Bij Volkswagen besloot men een geheel andere aanpak te hanteren, en meteen voluit voor de prestaties te gaan. De visuele identiteit van de racewagen was voor hen ondergeschikt aan de aerodynamica, en dat betekende ongelimiteerde vrijheid in de windtunnel. Met de hulp van de ingenieurs achter het Porsche LMP1-team werd een geheel nieuwe wagen ontworpen die dankzij oversized vleugels en ground-effects met beweegbare skirts enorm veel neerwaartse druk genereert. Zodanig veel zelfs, dat het meergewicht van 200 kilogram ten opzichte van de Peugeot, op de chronometer ruimschoots geneutraliseerd werd.
De Volkswagen is niet alleen zwaarder dan de Peugeot, maar produceert ook een slordige 200 pk minder dan het 3.2 V6 turbo-blok van de Fransen. Maar op het Micky Mouse-parcours in Colorado zijn pure pk’s ondergeschikt aan koppel. Het zou absurd zijn te zeggen dat de aandrijflijn geen enkele rol heeft gespeeld in dit verhaal, want het enorme koppel van de elektromotoren biedt een groot voordeel op een bochtige proef als die van de Pikes Peak. Moest de piste bijzonder snel geweest zijn met lange rechte stukken, dan was een elektrische aandrijving wellicht nadelig geweest.
Last van de ijle lucht
En dan is er nog een laatste reden waarom een elektronische aandrijflijn in het voordeel is op deze heuvelklim: door de grote hoogteverschillen hebben verbrandingsmotoren last van de ijle lucht. Op de top is de lucht zelfs zo zuurstofarm, dat verbrandingsmotoren tot wel 40% minder vermogen produceren dan op zeeniveau. Turbomotoren hebben hier wel iets minder last van, omdat de turbine sneller kan opspoelen en daardoor nog steeds compressie kan opbouwen. Het spreekt voor zich dat elektromotoren hier geen last van hebben, daar ze niet van zuurstof afhankelijk zijn.
De Pikes Peak haalt dus het beste naar boven in de elektrische aandrijving, en dat heeft natuurlijk een belangrijke rol gespeeld in de keuze van de locatie. Begrijp ons niet verkeerd: wat Volkswagen hier gepresteerd heeft, is en blijft een bijzonder knap staaltje engineering. De mensen achter dit project verdienen bakken respect, en niet alleen zij die voor de aandrijving instonden. Het heeft menig autoliefhebber laten geloven in de toekomst van de vierwieler, en dat kunnen we alleen maar aanmoedigen. De verbrandingsmotor heeft weinig tot niets meer te bewijzen, het tij is aan het keren.