Pieter AmeyeTenzij je afgelopen week van een deugddoende vakantie hebt genoten, heb je ongetwijfeld de geboorte van Gordon Murray’s T.50 meegemaakt. De officieuze opvolger van de McLaren F1 is even eigenzinnig als het origineel en mikt via een uitzonderlijke gewichts per pk-ratio op absoluut rijplezier. Vooral zijn rijklaar gewicht van minder dan 1 ton springt daarbij in het oog. En daarmee is de T.50 misschien wel meer Lotus dan Lotus’ eigen kroonjuweel, de puur elektrische Evija.
De Evija is Groot-Brittannië’s eerste (en voorlopige enige) puur elektrische hypercar en is de voorloper van een compleet nieuw gamma Lotus dat uit een mix van traditionele, hybride en op zijn minst 1 puur elektrisch model bestaan zal. Maar de Evija is meer. Want behalve een technologische innovator is het ook de voorbode van het nieuwe Lotus-design onder de leiding van zijn ontwerper, Russell Carr.
Toch is de Evija best controversieel. Want het mag dan wel de lichtste puur elektrische super/hypercar zijn, met een gewicht van 1.680 kg kan je het bezwaarlijk een lichtgewicht noemen. Laat staan naar de normen van wijlen Lotus-stichter Colin Chapman. Op het vlak van prestaties zou Chapman zich daar weer geen zorgen moeten maken. Integendeel zelfs. Met een piekvermogen van 2.000(!) pk is het zelfs ‘s werelds krachtigste productie-auto ooit. Iets wat zich ook uit in de prestaties die zelfs naar super- en hypercarnormen ronduit absurd zijn.
De sprint naar de 100 km/h van minder dan 2 seconden is zelfs bijna irrelevant wegens beperkt door tractie. Maar daarboven wordt het pas te gek. Zo claimen de Britten een sprint naar de 200 km/h van minder dan 6 s, terwijl de Evija’s digitale snelheidsmeter slechts 3 seconden later al de 300 km/h aantikt. Of van 0 naar 300 km/h in 9 seconden. Qua bragging rights kan het tellen. Maar of het zal resulteren in rijplezier op zijn Lotus, is nog maar de vraag.
Wat dat betreft heeft Gordon Murray zijn supercarzaak beter voor elkaar. Ieder onderdeel van de T.50 is immers bedoeld om zo licht mogelijk te zijn. Daardoor tikt de driezitter met middenmotor af op een rijklaar gewicht van 986 kg. Tenzij je voor de optionele glazen dakpanelen kiest. Want dan komt er in het totaal 4 kg bij. Al is de T.50 daarmee nog steeds bijna 700 kg lichter dan zijn minder traditioneel aangedreven concurrent/landgenoot. En dat met méér bagageruimte én een extra zitplaats… Of hoe de packaging van de T.50 minstens zo geniaal is als het geluid dat uit zijn atmosferische en door Cosworth ontwikkelde 4,0-liter V12 komen zal.
Toegegeven, beide eenhoorns zijn op hun eigen manier elk het zenith van hun respectievelijke technologie, en zijn met een prijskaartje van om en bij de 2 miljoen euro slechts weggelegd voor de happy few. Bovendien zijn ze met een verschillende visie tot stand gekomen. De Lotus is immers de voorbode van een nieuwe toekomst voor het merk, terwijl de T.50 vermoedelijk een last hurrah zal zijn voor Murray en de traditionele atmosferisch aangedreven supercar in het algemeen.
Maar daarmee hebben we nog geen antwoord op onze vraag. Want wat als je voor de keuze stond. Welke zou het dan worden, en waarom? Of neem je ze gewoon allebei? Laat het ons weten in de comments!
MEER LEZEN
Volg live de onthulling mee van GMA T.50
GMA bevestigt specificaties van ‘s werelds ‘meest indrukwekkende V12 voor de straat’