Klassieker: MGB GT

Een klassieker die (Britse) charme, (Italiaanse) elegantie en gebruiksgemak weet te combineren met een aanvaardbaar prijskaartje anno 2022? Jawel, de ooit zo populaire MGB GT is een vergeten parel.

De MGB is anno 2022 misschien niet meer zo voor de hand liggende sportwagen als ooit het geval was. Over diens lange carrière, reikende van 1962 tot 1980, rolden er immers liefst een half miljoen exemplaren van de band, waarvan de meeste uiteraard roadsters waren. Op een nog populairdere sportwagen was het wachten op de MX-5. Maar MG had anno ’62 al een bewezen staat van dienst als het op betaalbare sportwagens aan kwam. Zo waren er de MG T-types die vanaf hun lancering in 1936 (!) erg populair bleken én bleven tot 1955. Toen werden ze afgelost door de MGA, welke het dus 7 jaar mocht uitzingen tot de MGB aan zijn lange carrière begon.

Sabrina

De MGB was niet echter zomaar een MGA in een modern jasje. Terwijl de MG T en MGA nog een ladderchassis gebruikten, kon de MGB beroep doen op een monocoque. Hierdoor werd de MGB niet alleen lichter en stijver maar eveneens goedkoper te produceren. Ophanging, motor en remmen werden wel geërfd. De 1.8-liter viercilinder met 95 paarden en 150 Nm was trouwens een nazaat van de B-serie motor die al in 1947 het levenslicht zag…

Vanaf ’68 werd die 1,8-liter weliswaar dichtgeknepen door strengere uitstootnormen, met name in de VS waar richting het einde van zijn carrière nog amper 70 paarden in de ‘stal’ terug te vinden waren. 1968 bracht trouwens nog meer veranderingen. Enerzijds een aangepaste versnellingsbak, die ook de krachten van de V8 zou kunnen opvangen en een ‘safety dash’ voor de VS. Een -niet meer zo elegant- met schuim opgevuld dashboard in het kader van verkeersveiligheid. Daarna volgde nog meer aanpassingen die het model telkens minder puur en fraai maakten. De meest beruchte zijn de omvangrijke plastiek bumpers die in ’74 hun intrede deden, alweer om aan Amerikaanse eisen tegemoet te komen. Dit model werd al gauw de ‘Sabrina’ genoemd in het VK, naar een populair glamour model. U kan al raden waarom…

Het gedrocht British Leyland

Op de coupé-variant MGB GT was het trouwens wachten tot 1965. Maar ze hadden tijdens die drie jaar niet stilgezeten bij MG. Niemand minder dan de Italiaanse grootmeesters van Pininfarina werden aangesteld om de coupé vorm te geven. Het resultaat was niet enkel een winst aan stijl, maar ook aan ruimte. De tweezits roadster werd zo immers een 2+2 coupé met een fraaie kofferruimte. In België ging koetswerkbouwer Jacques Coune er tevens mee aan de slag om tot 56 exemplaren van zijn ‘MGB Berlinette’ uit te komen. Naast de viercilinder was trouwens tussen ’67 en ’69 ook een 2,9-liter zescilinder van 145 pk beschikbaar (MGC genaamd en ook beschikbaar als roadster). Deze werd tussen ’73 en ’76 opgevolgd door illustere 3,5-liter V8 (140 pk) van Rover. Een schitterend aluminium blok dat zelfs 20 kg minder woog dan de gietijzeren viercilinder.

Ook al waren er diverse ontwikkelingsprogramma’s voor een opvolger, de MGB bleef stug doorgaan tot in 1980, toen de ‘Abingdon-fabriek’ de deuren sloot. MG maakte op dat moment al deel uit van het gedrocht British Leyland en van hogere hand werd beslist dat MG niet de interne concurrentie diende aan te gaan met Triumph en diens TR7. Amper één jaar later staakte echter ook de productie van die betaalbare sportwagen. Vele wijten het wegkwijnen van de Britse sportwagen aan de opkomst van de hot hatch, maar mismanagment bij British Leyland was minstens even belangrijk. De MX-5 bewees immers tegen het eind van de jaren ’80 dat een betaalbare achterwielaangedreven sportwagen nog steeds erg gewild was (en niet alleen in het Verenigd Koninkrijk). Het succes van de MX-5 duwde MG zelfs naar een comeback van de MGB door middel van de MG RV8 in ’92. Maar over die reïncarnatie zwijgen we hier liever…

Californisch roestvrij

Wat de MX-5 echter nooit in massaproductie heeft weten te bieden is een coupé, en het is net met die versie van de MGB dat we op stap gaan. Een echte unicorn trouwens, want het is aan Californische wagen uit ’67. Dat wilt dus zeggen -voor de aandachtige lezer van bovenstaande paragrafen- net voor het dichtknijpen van de motor, met het mooie originele dashboard én tevens een mooi roestvrij exemplaar. Opgepast echter, een wagen komende uit Californië staat niet altijd synoniem voor het weren van de roestduivel. Sluwe oldtimerhandelaren laten vandaag de dag wagens uit vochtigere staten maar al te graag naar Californië komen om ze aldaar als ‘hard’ en ‘Californisch roestvrij’ te verkopen. Gelukkig is de eigenaar van ‘onze’ MGB niet aan zijn proefstuk toe en had hij doorheen de jaren al eens eerder twee MGB GTs, een MGB en nog eens twee MGAs. Ervaring genoeg dus om het kaf van het koren te kunnen scheiden.

Oude sportwagens als deze ademen tonnen charme uit. We hebben het dan niet alleen over die elegante lijn met een lang, rank voorsteven en gebalde achterzijde, maar uiteraard ook over het interieur. Dat tijdloos interieur ademt de typische sfeer van een Engelse sportwagen uit. Want jawel, aan boord waan je jezelf bijna in een Jaguar E-type. Aan het dashboard -dat reeds rijkelijk is voorzien van tellers- heeft de eigenaar nog een paneel met klassieke chronometers toegevoegd. Zelfs al staat er vandaag geen regulariteitsrally op het programma, dan nog past het perfect bij het aura van deze klassieker. Ook aan de buitenzijde werd het racesfeertje trouwens doorgetrokken. Op zo’n blits geel exemplaar stoort het allerminst en al helemaal niet als je bedenkt dat de MGB GT als racer best hoge ogen gooide in de jaren ’60 tijdens bijvoorbeeld de Monte Carlo, de 1000 km van Spa en de Targa Florio.

Charme is ook wat het rijden typeert. Het hanteren van de ‘choke’, het licht rollen doorheen de bochten, het ‘cruisen’ op koppel. Een dergelijke klassieker is het perfecte instrument om anno 2022 te ontstressen bij een ondergaande avondzon. Regulariteitsrally’s, zondagsritjes maar ook weekenduitstapjes zijn allen zeker mogelijk bij een dergelijke wagen, want de handige achterklep biedt toegang tot een meer dan behoorlijke kofferruimte. Iets wat roadsters als de MX-5 alsook de echte opvolger MG F -die pas in 1995 op het toneel verscheen- ontberen. Want deze laatste kon weliswaar pronken met een centraal geplaatste motor maar moest het eveneens zonder een coupé-versie stellen. De MGB GT bevindt zich daardoor in een uniek plekje op de markt. Klassieke Engelse charme in een fraaie Italiaanse -en op de koop toe handige- verpakking die vandaag de dag nog steeds betaalbaar is. Niet alleen betaalbaar bij de aanschaf, maar ook in onderhoud dankzij het hoge aantal geproduceerde exemplaren en de vele (Britse) liefhebbers en specialisten. Zeg dat wij het gezegd hebben…

Dit exemplaar is trouwens te koop, meer info via volgende link.

MEER VAN DAT:

Frontline LE50: spiksplinternieuwe MGB GT

Fotoverslag: 78ste Members’ Meeting

Retrotest: Citroën 2CV 1955