Stijn BraesBij het oplijsten van iconische chronografen zullen de Omega Speedmaster en Rolex Daytona de eerste zijn die worden genoemd, toch mag de Heuer Carrera gerust mee op het podium. En om die ervaring rond je pols volledig te beleven hoef je heus niet op zoek te gaan naar een dure en eerder fragiele sixties original, met dank aan de ietwat vergeten re-edition uit de tweede helft van de jaren ’90.
Geen van de drie genoemde roemrijke merken waren pioniers aangaande de chronograaf, wel waren het early adopters. In 1908 kwam Heuer bijvoorbeeld reeds met de ‘Sphygmometer’ chronograaf, wat uiteraard nog een zakhorloge was. Een kwart eeuw later werd de AUTAVIA -verwijzend naar AUTomotive en AVIAtion- geboren, een ‘dash timer’ voor gebruik in een vliegtuig of racewagen. Na WOII al verschenen er polshorloges die als voorloper van de Carrera kunnen worden beschouwd. Het zou echter nog tot ’63 duren voordat die iconische naam werd gebruikt op de ‘2447N’.
Carrera Panamericana
Verwijzend naar de Carrera Panamericana, een stratenrace zoals de Mille Miglia en Targa Florio doorheen Mexico die van 1950 tot en met ’54 werd georganiseerd, paste deze naam niet alleen goed bij een racy chronograaf maar bekte het ook prima. Iets wat de heren uit Stuttgart trouwens ook vonden. Jack Heuer bevond zich graag tussen racepiloten, om feedback te krijgen én inspiratie op te doen. Zo zouden volgens de legende de verhalen van de Mexicaanse broertjes Pedro en Riccardo Rodriguez, in de pits van Sebring anno ’62, over deze gevaarlijke race hem hebben geïnspireerd.
Het design van de Heuer Carrera mag dan wel simplistisch ogen, om de leesbaarheid alsook het evenwicht te waarborgen schuilde er bij Jack Heuer een heel concept achter: gaande van de ‘tension ring’ die de kast waterdicht maakt maar tevens de aanduiding voor 1/5de van een seconde bevat tot de keuze van de streepjes voor deze aanduiding, waarbij de subindeling telkens 2/3de van de hoogte én dikte heeft van de hoofdindeling. Zulke details zorgen niet enkel voor een snel afleesbaar horloge in situaties waar elke seconde telt maar geven ook harmonie en rust aan een wijzerplaat.
Net als duikhorloges waren chronografen in die tijd voornamelijk tool watches voor professionals, relatief betaalbare gebruiksitems die in menig pitbox opdoken. Talloze varianten volgden op basis van dezelfde basiskenmerken, gaande van ‘soleil’ of ‘eggshell’ wijzerplaten over kleurrijke ‘skippers’ tot panda’s en versies met datumvenster. Vanaf ’69 volgden vervolgens ook een automatische versie en zelfs aangepaste ‘C-shape’ en ‘barrel’ kasten. Gaandeweg in de jaren ’70 verdween echter stelselmatig de interesse in mechanische chronografen, en dit ondanks de duidelijke link tussen het Ferrari F1-team en Heuer in deze periode. Op het dieptepunt in de jaren ’80 kwamen er zelfs quartz-versies die amper nog enige link hadden met het origineel.
Re-edition
Anno ’85 kwam Heuer vervolgens in handen van de Saoedische groep TAG (Techniques d’Avant Garde) en zou het ooit illustere merk langzaam weer recht krabbelen. Nog steeds dankzij een link met de racerij, waarbij met name Senna in het oog zou springen (maar dat is een verhaal voor een volgende keer). Echt interessant wordt het pas wanneer in 1996 TAG Heuer in de erfgoedcatalogus dook en de originele Carrera weer tot leven bracht: met ook de vorm en het formaat van het origineel. En zo verzamelde TAG Heuer in september 1996, tijdens het weekend van de Grand Prix van Italië in Monza, racerpiloten uit de gloriedagen van de jaren ’60 alsook Jack Heuer om de Carrera op gepaste wijze te herintroduceren.
De Carrera re-edition was er oftewel met een zwarte wijzerplaat in een roestvrijstalen kast (referentie CS3111), een ietwat aangepaste variant met de zwarte wijzerplaat én zilveren ‘Daytona-ringen’ rond de sub-dials (CS3113), de speelsere zalmkleurige wijzerplaat en zilvere ringen (CS3112), de witte wijzerplaat in een roestvrijstalen kast (CS3110) en de Carrera met witte wijzerplaat in een 18 karaat gouden kast (CS3140). Voor dit artikel hebben we niet de courantere CS3110 of CS3111 bij elkaar gebracht maar wel de wat speelsere CS3113 en CS3140.
Deze eerste Carrera heruitgave was trouw aan de originele Heuer Carrera uit 1963 in bijna elk aspect, van de 36mm roestvrijstalen kast, de geometrie van de drukkers en Heuer-kroon tot het ontwerp van de wijzerplaat (met de tekst ‘Heuer’ en niet ‘TAG Heuer’) en de sub-dials. De heruitgave is niettemin vrij eenvoudig te onderscheiden van de originele modellen uit 1963 daar de oudere broers de tekst “Carrera” op de wijzerplaat dragen.
Sierlijk en eenvoudig
Deze modellen vanaf ’96 tot begin jaren ’00 worden aangedreven door het Lemania 1873 uurwerk met handopwinding. In een tijdperk waarin veel chronografen steeds groter werden, stelde de relatief kleine afmeting van het binnenwerk TAG Heuer in staat om het formaat van de originele Carrera-kast te behouden, wat de elegantie van het uurwerk alleen ten goede komt.
Het succes van de eerste re-edition van de Carrera duwde Heuer verder dit nostalgische pad op. Na het succes van de Carrera, breidde TAG Heuer het ‘klassiekergamma’ uit en introduceerde de Monaco re-edition in 1997. Andere modellen volgden toen luxeconcern LVMH TAG Heuer overnam, zoals de Monza in 2000 en de Autavia in 2003.
Vandaag de dag biedt deze Carrera re-edition -tweedehands- nog steeds veel waar voor zijn geld. Je krijgt immers een relatief moderne handopwinder die de looks heeft van het sixties origineel en dat voor een aanzienlijk lager prijskaartje. Enkele dagen geleden kwam TAG Heuer nog aanzetten met Carrera Chronosprint x Porsche Rallye, een fraai horloge dat het echter niet haalt van de sierlijkheid en de eenvoud van het origineel. Mede door de forse diameter van 42mm en het onnodig gestrooi met logo’s en opvallende aanduidingen. Zo’n sobere en discrete re-edition staat daarentegen altijd goed, tijdens de dagtaak of in het weekend bij de DRIVR…
MEER LEZEN
Bovet ontwerpt 2 unieke horloges voor de Rolls van Beyonce & Jay Z
Porsche veilt allerlaatste Speedster met bijpassend horloge voor het goede doel