Pieter AmeyeTwee gloednieuwe open Ferrari’s op één dag? Het moet een unicum zijn. Maar ons niet gelaten.
Zeker als het een dakloze (productie)variant betreft van een Italiaanse volbloed twaalfcilinder. Het is immers van de 365 GTS/4 Daytona Spyder uit 1972 geleden dat Ferrari een open variant van een twaalfcilinder in niet-gelimiteerde productie nam. De 812 GTS krijgt als eerste V12 in de geschiedenis van het merk een metalen klapdak, beter dan een canvas exemplaar, en volgt daarmee recente modellen zoals de Portofino (rijtest) en de zopas gelanceerde F8 Spider.
Het transformeert de GTS in nauwelijks 14 s (en tot 45 km/h) van een gesloten coupé naar een een soort van multigetalenteerde targa. Al kan je het centrale achterruitje, dat ook dienst doet als windreflector, ook apart bedienen. Kwestie van het geluid van de atmosferische V12 ook met het dak in gesloten toestand volop te kunnen appreciëren.
De 812 GTS maakt immers gebruik van dezelfde 800 pk sterke 6,5-liter V12 als de 812 Superfast. Deze produceert zijn maximumvermogen bij 8.500 tpm, maar schreeuwt evenwel lustig door tot en met 8.900 tpm. Daardoor presteert de GTS, ondanks een gewichtstoename van 75 kg, quasi identiek aan de gesloten versie. Nul tot honderd? Minder dan 3 s. Nul tot tweehonderd? Iets meer dan 8 s. De topsnelheid? 340 km/h. Alstublieft.
Daarmee vervoegt de 812 GTS een rijtje illustere Ferrari-modellen zoals de eerder gemelde 365 GTS/4 Daytona Spyder. Maar ook meer recente maar gelimiteerde productiemodellen zoals de 550 Barchetta en 575 SuperAmerica (gebaseerd op de 550 Maranello en 575M Maranello) , SA Aperta (gebaseerd op de 599 GTB) en F60 America (gebaseerd op de F12 berlinetta).